Zatrzymany czas

Czas męki, śmierci i Zmartwychwstania - chociaż trwający zaledwie kilka dni - z racji na ogromną wagę zasłużył w Kościele na miano osobnego okresu roku liturgicznego, zwanego Triduum Sacrum. W tym czasie czas jakby się zatrzymał, przeszłość stała się teraźniejszością, a każdy z nas mógł towarzyszyć Chrystusowi w Jego poświęceniu dla człowieka.

W Wielki Czwartek znaleźliśmy się w Wieczerniku, gdzie Jezus połamał dla nas chleb już na zawsze zostając z nami w sakramencie Eucharystii i ustanawiając dla jej sprawowania sakrament kapłaństwa. Czuwaliśmy z nim przez wiele godzin w ciemnicy, kiedy z zamknięciu oczekiwał na wykonanie wyroku. W Wielkopiątkowy wieczór otoczyliśmy Jego krzyż, na którym oddał za każdego z nas życie. Przytulaliśmy się do Jego ukrzyżowanej miłości, z czcią całując Jego rany. Widzieliśmy, że wypełnił obietnicę, kiedy usłyszeliśmy, że Golgota - Miejsce Czaszki - uważana była za miejsce spoczynku Adama, pierwszego człowieka.

Razem z Maryją i Apostołami złożyliśmy Chrystusa w grobie i wsłuchiwaliśmy się w ciszę Wielkiej Soboty. Z ufnością przynieśliśmy do kościoła pokarmy, świadomi że nawet podczas posiłku nasz Pan nas nie opuszcza, chociaż tego nie widzimy. Razem przeżyliśmy Paschę - czas oczekiwania i wigilii, w której odnowiliśmy nasze chrzcielne przyrzeczenia i zapalonymi świecami rozpraszaliśmy mroki naszego życia. Wreszcie jak biblijne niewiasty, po szabacie i wczesnym rankiem - czyli w niedzielę skoro świt, pobiegliśmy do pustego grobu i ogłosiliśmy, że nie ma Go tu! Chrystus Zmartwychwstał! W procesji obeszliśmy mury kościoła, żeby w uśpionym świecie wzbudzić niepokój, jaki słusznie niesie Zmartwychwstały, budząc każdego z nas do życia i działania.

Obchodząc te niepojęte Tajemnice pozostaje nam pamiętać, że te Święta Paschalne się nie kończą!

Naszym zadaniem jest czuwać i z radością wołać: „Przez Twe święte Zmartwychwstanie, daj nam grzechów odpuszczenie, a potem wieczne zbawienie! Alleluja, alleluja!”

ZDJĘCIA: