Dla ludzi i Słowa

Wówczas, gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali stoły – powiedziało Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce.

Dzieje Apostolskie 6, 1-6

 

Od początku działalności Apostołów Kościół kład nacisk na głoszenie Słowa Bożego - radosnego orędzia o Zmartwychwstaniu - oraz na modlitwę. Każdy członek wspólnoty był ogromnie ważny, ponieważ za każdego człowieka Chrystus oddał własne życie. Aby Apostołowie nie zaniedbywali własnych zadań kierowania wspólnotami do tych wymagających większej dyspozycyjności i poświęcenia ogromnej ilości czasu wybrali siedmiu mężów, których zadaniem było być jak najbliżej ludzi. Nie oznacza to, że siedmiu pierwszych diakonów było członkami Kościoła „gorszej kategorii” a ich praca była „mniej ważną” od apostolskiej. Przez gest włożenia na nich rąk, który do dzisiaj oznacza sakrament święceń, Apostołowie posłali młodzieńców do głoszenia Słowa Bożego w codzienności, wszędzie tam, gdzie sami nie mogli dotrzeć. To właśnie do diakonów należała szczególna troska o ubogich i potrzebujących. Można więc powiedzieć, że stanowili początek charytatywnej działalności Kościoła.

Do dnia dzisiejszego „diakoni są uczestnikami posłannictwa i łaski Najwyższego Kapłana (KK 41)”. Nie jest to jeszcze kapłaństwo, ale jedynie pierwszy stopień sakramentu święceń - dwa pozostałe to prezbiterat, czyli kapłaństwo oraz episkopat, czyli konsekracja biskupia. Diakon wraz z przyjęciem sakramentu święceń staje się osobą duchowną, przyrzeka biskupowi „cześć i posłuszeństwo” a także przyjmuje na siebie zobowiązanie celibatu i codziennego odmawiania Liturgii Godzin tzw. brewiarza.

Co może robić?

Diakonom zleca się potrójną posługę: Słowa, liturgii oraz miłości. Przede wszystkim w sakramencie święceń otrzymuje z rąk biskupa Ewangeliarz - symbol nowego zadania. Odtąd będzie mógł odczytywać Ewangelię w czasie Mszy Świętej oraz komentować jej treść.

W czasie Eucharystii asystuje kapłanowi czy biskupowi, odczytuje Ewangelię i modlitwę powszechną, podnosi kielich w trakcie tzw. doksologii („Przez Chrystusa, z Chrystusem…”), ogłasza przekazanie znaku pokoju czy odsyła ludzi na zakończenie celebracji. Diakon może udzielać sakramentu chrztu w formie uroczystej, błogosławić zawierane sakramentalnie małżeństwa czy prowadzić obrzędy katolickiego pogrzebu. W razie konieczności diakon przewodniczy nabożeństwom, wystawia Najświętszy Sakrament czy udziela Nim błogosławieństwa.

 

Po sakramencie święceń nowi diakoni zostaną skierowani do pracy w jednej z parafii naszej diecezji, gdzie będą posługiwali przez cały rok, przygotowując się tym samym do święceń kapłańskich - będą uczyć katechezy w szkołach, prowadzić grupy parafialne oraz, pod bacznym okiem proboszczów, poznawać lokalne wspólnoty.