Dzień Seniora
- Szczegóły
- Kategoria: Wydarzenia
- Opublikowano: 18 styczeń 2019
W sobotę 12 stycznia 2019 roku odbył się opłatek Seniorów. O godz. 14.00 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie odbyła się uroczysta Msza św. w intencji ludzi starszych, samotnych, emerytów i rencistów. Po Mszy św. w Domu Strażaka odbył się opłatek dla tych osób z całej Parafii: Słotwiny i Lipowej Bugaj i Poddzielec.
Spotkanie w OSP w Słotwinie rozpoczęło się Jasełkami przygotowanymi przez uczniów klasy VIII Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Słotwinie. Następnie nadszedł czas na życzenia, łamanie się opłatkiem, rozmowę, wspólne kolędowanie i poczęstunek .
Audiencja generalna Papieża Franciszek 11 marca 2015 - fragmenty
Poeci modlitwy
„W dzisiejszej katechezie kontynuujemy refleksje o dziadkach, rozważając wartość i znaczenie ich roli w rodzinie (… ) to prawda, że społeczeństwo ma skłonność do odrzucania nas, ale Pan na pewno nie. Pan nas nie odrzuca nigdy. On nas wzywa, byśmy Go naśladowali w każdym okresie naszego życia, i również starość ma w sobie łaskę i misję, prawdziwe powołanie od Pana. Starość jest powołaniem…
«Obchodzimy 50-lecie ślubu, obchodzimy 60-lecie ślubu». Ważne jest pokazywanie tego młodym, którzy szybko się męczą; ważne jest świadectwo wierności osób starszych(…) Ewangelia wychodzi nam naprzeciw z pięknym obrazem, wzruszającym i pokrzepiającym. Jest to obraz Symeona i Anny, o których mówi ewangelia dzieciństwa Jezusa, spisana przez św. Łukasza. Byli z pewnością w podeszłym wieku «starzec» Symeon i «prorokini» Anna, która miała 84 lata. Ta kobieta nie kryła swojego wieku. Ewangelia mówi, że czekali na przyjście Boga codziennie, z wielką wiernością, od wielu lat. Bardzo chcieli doczekać tego dnia, dostrzec jego znaki, wyczuć początek. Być może byli też trochę pogodzeni z tym, że umrą nie doczekawszy tego: to długie oczekiwanie nadal jednak wypełniało całe ich życie, nie mieli zajęć ważniejszych od tego: oczekiwania na Pana i modlitwy. Tak więc kiedy Maryja z Józefem dotarli do świątyni, by wypełnić postanowienia Prawa, Symeon i Anna natychmiast zareagowali, pod natchnieniem Ducha Świętego (por. Łk 2, 27). Ciężar wieku i oczekiwania znikł w jednej chwili. Rozpoznali Dzieciątko i odkryli nową siłę do nowego zadania: dziękowania za ten Znak Boga i dawania o Nim świadectwa. Symeon zaimprowizował piękny hymn radości (por. Łk 2, 29-32) — był w tym momencie poetą — a Anna stała się pierwszą głosicielką Jezusa: «mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem» (Łk 2, 38).
Drodzy dziadkowie, drogie osoby starsze, idźmy w ślady tych nadzwyczajnych starców! Stawajmy się i my po trosze poetami modlitwy: zasmakujmy w szukaniu naszych słów, przyswajajmy sobie te, których nas uczy Słowo Boże. Modlitwa dziadków i osób starszych to wielki dar dla Kościoła! Modlitwa osób starszych i dziadków jest darem dla Kościoła, jest bogactwem! Jest też wielkim zastrzykiem mądrości dla całej społeczności ludzkiej: przede wszystkim dla tej, która jest zbyt zabiegana, zbyt zajęta, zbyt roztargniona. Ktoś musi jednak opiewać, również za nich, opiewać znaki Boga, głosić znaki Boga, modlić się za nich! Spójrzmy na Benedykta XVI, który postanowił spędzić na modlitwie i słuchaniu Boga ostatni okres swojego życia! To jest piękne! Wielki wierzący z ubiegłego wieku, prawosławny, Olivier Clément powiedział: «Cywilizacja, w której ludzie się nie modlą, jest cywilizacją, w której starość nie ma już sensu. I to jest przerażające, potrzebujemy przede wszystkim osób starszych, które się modlą, bo starość po to jest nam dana». Potrzebujemy osób starszych, które się modlą, bo starość jest nam dana właśnie po to. Piękną rzeczą jest modlitwa osób starszych.
Możemy dziękować Panu za otrzymane dobrodziejstwa i wypełnić otchłań niewdzięczności, która Go otacza. Możemy wstawiać się za oczekiwaniami młodych pokoleń i ocalać godność pamięci i poświęceń pokoleń minionych. Możemy przypominać młodym ambitnym, że życie bez miłości jest życiem jałowym. Możemy mówić młodym zastraszonym, że lęk przed przyszłością można przezwyciężyć. Możemy nauczyć młodych zbyt zakochanych w samych sobie, że jest więcej radości w dawaniu niż w przyjmowaniu. Dziadkowie i babcie tworzą stały «chór» wielkiego duchowego sanktuarium, gdzie modlitwa błagalna i pieśń chwały wspierają wspólnotę, która pracuje i walczy na polu życia.
Modlitwa, na koniec, nieustannie oczyszcza serce. Chwalenie i błaganie Boga zapobiegają twardnieniu serca pod wpływem urazu i egoizmu.
FOTORELACJA:
