Chorągiew

Chorągiew

W okresie wielkanocnym we wszystkich kościołach umieszczana jest figura przedstawiająca Chrystusa, który stoi i trzyma w ręce chorągiew. Ta figura noszona jest także w każdej wielkanocnej procesji. To szczególny wizerunek Jezusa, który mało dziś do nas przemawia. Pochylmy się więc nad jego symboliką.

choragiew

 

Symbolika chorągwi

Jako pomoc w odkrywaniu symboliki chorągwi posłużą nam słowa starej pieśni wielkanocnej Chrystus zmartwychwstał, jest. Jej powstanie datuje się pomiędzy XIV a XVII wiekiem. Kluczowa dla nas myśl zapisana jest w postaci specyficznego dialogu z Marią z Magdali.

Powiedz nam Maryja, gdzieś Pana widziała. Widziałam Go po męce, trzymał chorągiew w ręce.    

To świadectwo tej, którą Chrystus wybrał na pierwszą zwiastunkę wielkanocnej nowiny. W jej usta włożone są dwie ważne informacje. Maria widziała Jezusa: (1) po Męce (2) z chorągwią w ręce. W czasach, gdy pieśń powstała, słowa te mówiły bardzo dużo.

Najpierw spójrzmy na samo znaczenie chorągwi. Chorągiew to najważniejszy znak oddziału, organizacji lub szkoły, który wyraża ich istotę. Podkreślają to znaki i słowa widniejące na każdej chorągwi. Chorągiew występuje tylko w jednym egzemplarzu, chorągiew nie ma kopii, co wskazuje na jej całkowitą jedność z oddziałem czy organizacją. Od chwili wręczenia towarzyszy organizacji czy szkole w każdej uroczystości.

Jeśli chodzi zaś o oddział wojskowy, chorągiew towarzyszy mu nie tylko w uroczystych chwilach, ale także w każdej bitwie. Walczy się z chorągwią i o chorągiew. Utrata chorągwi oznaczała wykreślenie oddziału z rejestru, skazanie go na niepamięć. W razie rozwiązanie lub rozbicia jednostki w wyniku walk chorągiew była ukrywana, aby nie dostała się w ręce wroga, czasami zaś dzielono ją między żołnierzy lub niszczono. Tam gdzie to było możliwe, zwycięskie siły zabierały chorągwie wroga jako najcenniejsze trofea wojenne. Przejęcie chorągwi oznaczało pokonanie wroga.

Chrystus trzymający chorągiew

Zwrot: „Widziałam Go po męce, trzymał chorągiew w ręce” był więc w swojej treści jasny, szczególnie dla żołnierzy. Ten, kto po bitwie trzymał chorągiew w ręce, był zwycięzcą.

Taka jest też wymowa figury Zmartwychwstałego. Chrystus po Męce, po bitwie, trzyma w ręce chorągiew. Żeby nikt nie miał wątpliwości, że to nie jedna z potyczek, lecz decydująca wygrana, Chrystus odczekał jakiś czas. Odczekał do trzeciego dnia, aż opadł cały „bitewny kurz”, aż bok został przebity, aż zasłona przybytku rozdarła się, aż ziemia zadrżała, aż krew pod krzyżem zakrzepła, aż ucichł głos: „Zejdź z krzyża, a uwierzymy”, aż szaty zostały rozdzielone, aż urzędnicy potwierdzili zgon, aż wyschły łzy płaczących, aż opustoszała Golgota, aż kamień został zasunięty, aż nadzieja została pogrzebana, aż zapadła druga cicha noc, święta noc. I Wtedy stanął z chorągwią. I powiedział: „Mario”, a ona poszła i oznajmiła uczniom: „Widziałam Pana”.

Pokrwawiony Jezus, z ranami na rekach i nogach, z przebitym bokiem, Ten, który kiedyś powiedział o swoich owcach: „i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki” (J 10,28), teraz to potwierdził. Okazał moc swego ramienia, z którego nikt nie zdoła wyrwać chorągwi.

Znak krzyża umieszczony na chorągwi wskazuje, jakie jest Jego przesłanie, w czym tkwi Jego siła i na czym polega Jego zwycięstwo. Ta Chrystusowa chorągiew nie ma kopii, to jest jeden jedyny i niepowtarzalny czyn. My mamy szansę dołączenia do grona Jego uczniów, do których biegła Maria, nad którymi powiewa wciąż ta sama chorągiew.

Jezu Zmartwychwstały, dziękujemy Ci za to, że przyjąłeś nas pod swoją chorągiew. Gdy zaś przyjdzie pokusa, by przejść pod inną, daj znak, byśmy przypomnieli sobie, która chorągiew jest zwycięska.

Źródło: Symbolika Świątyni – Ks. Marcin Cholewa i Ks. Marek Gilski

 

Chorągiew ministrantów w naszym kościele

Chorągiew przedstawia wizerunek Serca Pana Jezusa jako Króla z napisem „Zmiłuj się nad nami” i Świętą Rodzinę z napisem „Przyczyń się za nami”.

Chrystus w szatach królewskich. Na tunice Serce oplecione cierniem, płonące z krzyżem.

Ministranci witają się pięknym pozdrowieniem: Króluj nam, Chryste!, na co odpowiada się: Zawsze i wszędzie!

„Króluj nam, Chryste!” jest wyrazem pragnienia każdego ministranta, aby Chrystus naprawdę królował w jego sercu.

„Króluj nam, Chryste!” wyraża też staranie każdego ministranta o to, aby Chrystus królował w sercach ludzi. Dlatego odpowiedź: „Zawsze i wszędzie!”.

Wyznajemy więc, że jest Królem Wszechświata, władcą wszystkich ludzi i narodów oraz Panem całego stworzenia. Jego władanie jest absolutne: "Dana Mi jest wszelka władza w Niebie i na ziemi" (Mt 28, 18). Jest najwyższym i jedynym władcą: "Król królów i Pan panów" (Ap 19,16). Istotą noszenia tej chorągwi przez ministrantów jest publiczne uznanie władzy Serca Jezusa i wprowadzenie Go jako Króla do własnego życia..

"Mówiąc "tak" Chrystusowi, mówicie "tak" swoim najszlachetniejszym ideałom. Modlę się, aby On królował w waszych sercach oraz w ludzkości nowego wieku i tysiąclecia. Nie lękajcie się Jemu zawierzyć. On was poprowadzi, da wam siłę, byście szli za Nim każdego dnia i w każdej sytuacji..." Święty Jan Paweł II

Tak bardzo dzisiaj potrzeba dobrego przykładu i modlitwy, aby Chrystusowe królestwo ogarnęło wszystkich ludzi. Ministrant wzrasta w rodzinie. Ważną rolę odgrywają Rodzice. Stąd też trzeba zapatrzenia i wzoru Świętej Rodziny.

choragiew2

Jesteś tutaj: Home Aktualności Wydarzenia Chorągiew