Święcenia prezbiteratu w Katedrze pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej

Redakcja
ks. Tomasz Kołodziejczyk, rocznik Świętego Pawła Apostoła

 

Rocznik św. Pawła Apostoła

Klerycy przystępujący dzisiaj do święceń prezbiteratu, rozpoczęli formację w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej w 2008 roku. Pierwszy rok rozpoczęło 46 alumnów z archidiecezji krakowskiej i diecezji bielsko-żywieckiej. Obecnie rocznik liczy 27 osób. Przygotowania do święceń prezbiteratu trwały przez sześć lat wypełnionych modlitwą oraz studiami filozoficzno-teologicznymi na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, a także różnorodnymi praktykami duszpasterskimi.

Przez pierwsze dwa lata pobytu w seminarium, w domu przy ul. Piłsudskiego 4, opiekunem rocznika był ks. mgr lic. Piotr Grotowski, zaś pieczę duchową nad alumnami sprawował ks. dr Tadeusz Mrowiec. Od trzeciego roku formacji, w domu przy ul. Podzamcze 8, nowym opiekunem rocznika został ks. mgr Józef Gubała. Ojcem duchownym rocznika stał się ks. mgr Kazimierz Duraj. W czasie formacji seminaryjnej rektorem seminarium do 2011 roku był ks. dr hab. Grzegorz Ryś, obecnie biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej. Od sierpnia 2011 roku rektorem seminarium został ks. prof. dr hab. Roman Pindel, obecnie biskup ordynariusz diecezji bielsko-żywieckiej. Od listopada 2013 roku funkcję rektora sprawuje ks. dr hab. Krzysztof Gryz.

Do dzisiejszej uroczystości, w czasie której udzielony zostanie sakrament święceń, kandydaci przygotowali się bezpośrednio poprzez odprawienie tygodniowych rekolekcji w milczeniu.

W dniu dzisiejszym w Katedrze pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej, święcenia prezbiteratu z rąk Jego Ekscelencji Romana Pindla przyjmuje 5 diakonów diecezji bielsko-żywieckiej:

Piotr Bratek
Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. J 21, 17c
Pochodzi z parafii MB Bolesnej w Jawiszowicach – os. Brzeszcze. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Niepokalanego Serca NMP w Polance Wielkiej.

Marcin Hałas
Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy!Mk 9, 23b
Pochodzi z parafii św. Andrzeja Boboli w Czechowicach − Dziedzicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Szkaplerznej w Głębowicach.

Maciej Pszczółka
Panie, moje serce się nie pyszni i oczy moje nie są wyniosłe. Nie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły. Przeciwnie: wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy. Jak niemowlę u swej matki, jak niemowlę − tak we mnie jest moja dusza. Izraelu, złóż w Panu nadzieję odtąd i aż na wieki!Ps 131
Pochodzi z parafii św. Urbana w Kobiernicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Różańcowej w Zabłociu.

Dawid Surmiak
Dołóż starania, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzymając się prostej linii prawdy. 2 Tm 2, 15
Pochodzi z parafii św. Barbary w Czechowicach − Dziedzicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Nieustającej Pomocy w Świnnej.

Krzysztof Wilk
On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami. 2 Tm 1, 9
Pochodzi z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Wszystkich Świętych w Zarzeczu.

 

Dzisiaj także w Królewskiej Katedrze na Wawelu pw. św. Stanisława BM i św. Wacława M na Wawelu święcenia prezbiteratu z rąk Metropolity Krakowskiego Jego Eminencji Księdza Kardynała Stanisława Dziwisza przyjmie 22 diakonów z archidiecezji krakowskiej:

Mateusz Bochenek
Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam.1 J 4, 16a
Pochodzi z parafii Pana Jezusa Dobrego Pasterza w Krakowie – Prądniku Czerwonym. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Krakowie – Sidzinie.

Sławomir Głuszek
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, to On mój los zabezpiecza.Ps 16, 5
Pochodzi z parafii Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Wojciecha i MB Bolesnej w Modlnicy.

Łukasz Jachymiak
Lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka.Flp 2, 7
Pochodzi z parafii Wniebowzięcia NMP w Ludźmierzu. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Marcina w Krempachach.

Tomasz Jarosz
Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi [cię] swoją miłością, wzniesie okrzyk radości.So 3, 17
Pochodzi z parafii MB Nieustającej Pomocy w Krakowie − Mistrzejowicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach.

Jacek Jastrzębski
Synu, jeżeli masz zamiar służyć Panu, przygotuj swą duszę na doświadczenie!Syr 2, 1
Pochodzi z parafii Wojciecha BM w Mucharzu. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Różańcowej w Kaszowie.

Lesław Kaczmarczyk
Wtedy zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.Łk 9, 1−2
Pochodzi z parafii św. Jadwigi w Lipniku. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Nieustającej Pomocy w Bibicach.

Krzysztof Korba
W Tobie, Panie, zaufałem, nie zawstydzę się na wieki.Te Deum
Pochodzi z parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Skawinie. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Jana Pawła II w Nowym Targu.

Piotr Kosakowski
Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze, klęknijmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem On jest naszym Bogiem, a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku. Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego.Ps 95, 6−7
Pochodzi z parafii Trójcy Przenajświętszej w Czarnym Dunajcu. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Trójcy Przenajświętszej w Czernichowie.

Sebastian Kowalczyk
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem. J 15, 16
Pochodzi z parafii św. Piotra Apostoła w Wadowicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Narodzenia NMP w Gaju.

Sebastian Kozyra
Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał.Ps 37, 5
Pochodzi z parafii Miłosierdzia Bożego w Bębło − Czajowicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Skawinie.

Daniel Małysa
Dla słabych stałem się jak słaby, by pozyskać słabych. Stałem się wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych. Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział. 1 Kor 9, 22−23
Pochodzi z parafii MB Pocieszenia w Juszczynie. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Anny w Luszowicach.

Wojciech Matyga
Wskazania dajcie – zamilknę, a w czym zbłądziłem, pouczcie. Hi 6, 24
Pochodzi z parafii św. Marii Magdaleny w Poroninie. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Brzeźnicy.

Maciej Medes
Nie siła, nie moc, ale Duch mój dokończy dzieła − mówi Pan Zastępów. Za 4, 6b
Pochodzi z parafii św. Marii Magdaleny w Poroninie. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Stefana Węgierskiego w Lipnicy Małej.

Tomasz Nowak
Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. Ef 4, 7
Pochodzi z parafii Wniebowzięcia NMP w Filipowicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Fatimskiej w Porębie Wielkiej.

Michał Paruch
Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i udzielanie się Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi. 2 Kor 13, 13
Pochodzi z parafii św. Wojciecha w Rożnowie (diec. tarnowska). Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Szczepana w Krakowie.

Piotr Pilch
Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał. Ps 37, 5
Pochodzi z parafii NMP Królowej Polski w Podłężu. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Spytkowicach k. Zatora.

Marek Pitala
Dobrze, jeżeli się trzymasz jednego, a od drugiego ręki swej też nie odejmiesz, bo kto się boi Boga, tego wszystkiego uniknie.Koh 7, 18
Pochodzi z parafii św. Anny w Krzyszkowicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Szkaplerznej w Karniowicach – Dulowej.

Krzysztof Ryszawy
Ty więc, moje dziecko, nabieraj mocy w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie, a to,co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych. 2 Tm 2, 1−2
Pochodzi z parafii św. Mikołaja w Witanowicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Nawiedzenia NMP w Tarnawie.

Michał Soczyński
Nie zależąc od nikogo, stałem się niewolnikiem wszystkich, aby tym liczniejsi byli ci, których pozyskam. 1 Kor 9, 19
Pochodzi z parafii Świętej Rodziny w Chrzanowie. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Stanisława B. M. w Krzczonowie.

Jakub Wiśniewski
Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?Rz 8, 31b
Pochodzi z parafii św. Jana Chrzciciela w Zembrzycach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Brata Alberta w Krakowie – Nowej Hucie.

Dominik Woch
Aż do śmierci stawaj do zapasów o prawdę, a Pan Bóg będzie walczył o ciebie.Mdr 4, 28
Pochodzi z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Psarach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Jadwigi Śląskiej w Waksmundzie.

Bartosz Wronikowski
Miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie! Ga 5, 13c
Pochodzi z parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Krakowie – os. Kalinowe. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim.

 sw pawel apostol

Z życia św. Pawła Apostoła

Święty Paweł, który pierwotnie nosił imię Szaweł (por. Dz 7, 58), jest niewątpliwie jednym z najbardziej znanych uczniów Chrystusa pierwotnego Kościoła. Jako że był jednym z pierwszych apostołów powołanych przez Jezusa nie za czasów Jego ziemskiego życia, lecz po zmartwychwstaniu, często nazywa się go trzynastym apostołem.

Apostoł Narodów urodził się w Tarsie w Cylicji (por. Dz 21, 39). Nie znamy dokładnej daty jego narodzin. Pewne jest, że był nieco młodszy od Jezusa i najprawdopodobniej narodził się między 1 a 10 r. po Chr. Pochodził z rodziny o wysokiej pozycji społecznej, o czym świadczy posiadanie obywatelstwa rzymskiego (por. Dz 16, 37). Okres jego młodości związany jest, oprócz Tarsu, z Jerozolimą. Wcześnie się tam udał, by pod okiem Gamaliela otrzymać staranne wykształcenie w Prawie (por. Dz 22, 3).

W pierwszych latach po zmartwychwstaniu Chrystusa rozpoczął się podział w religii żydowskiej (por. Dz 6, 1). Jego skutkiem było m.in. ukamienowanie Szczepana (por Dz 7, 54−60) i rozpoczęcie wielkiego prześladowania. Chrześcijaństwo było traktowane jako jedna z dróg wewnątrz judaizmu, która rozbija jedność Izraela. Ponadto jako droga, która w centrum stawia nie prawo Mojżeszowe, ale osobę Jezusa Chrystusa, była nie do zaakceptowania dla przywódców żydowskich.

Szaweł – pobożny żyd i gorliwy faryzeusz – świadomie uczestniczył w prześladowaniu chrześcijan. Dlatego chcąc nie dopuścić do dalszego podziału w religii żydowskiej, „udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł” (Dz 9, 1 n). Sytuacja jednak nie potoczyła się po jego myśli. To, co wydarzyło się pod Damaszkiem, zupełnie zmieniło jego życie. Dzieje Apostolskie podają: „Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?». «Kto jesteś, Panie?» − powiedział. A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz »” (Dz 9, 3−5).

W tym momencie życie Szawła całkowicie się zmieniło. Z całą swoją gorliwością, którą wcześniej wykorzystywał do zwalczania chrześcijaństwa, zaczął głosić, że Ten, którego wcześniej prześladował, zmartwychwstał i jest Synem Bożym.

Nawrócenie Świętego Pawła, które się dokonało dzięki wyraźnej interwencji Bożej, miało doniosłe znaczenia dla rozwoju Kościoła. Zdobyty przez Chrystusa (por. Flp 3, 12) stał się „naczyniem wybranym” i porzuciwszy dla Niego wszystko, całe życie poświęcił szerzeniu Ewangelii. Był on apostołem wśród pogan, a jego podróże misyjne obejmowały swoim zasięgiem większość ówczesnego Imperium Rzymskiego. Jego działalność apostolska nie była wolna od trudności i przeciwności. Towarzyszyły mu trudy, więzienia, chłosty, częste zagrożenie śmiercią. Był bity, sieczony rózgami, kamienowany – często pracując w głodzie, pragnieniu, zimnie i nagości (por. 2 Kor 11, 23−28). W Liście do Rzymian wspomina o swojej chęci udania się aż do Hiszpanii, chcąc aż po krańce ziemi głosić Ewangelię Chrystusa (por. Rz 15, 24.28).

Święty Paweł jest się niewątpliwie dobrym przewodnikiem dla alumnów, którzy przyjmując święcenia prezbiteratu, stają się w sposób szczególny głosicielami Ewangelii. Święty Paweł uczy współczesny świat, w którym dla jednych nauka o Chrystusie jest mitem, a dla innych głupstwem, jaka winna być odpowiedź chrześcijanina: po prostu, mimo wszystko głosić Chrystusa ukrzyżowanego, który ŻYJE (por. 1 Kor 1, 23).

stula rocznika sw pawla apostola

Stuła rocznika św. Pawła Apostoła

Benedykt XVI w swej homilii wygłoszonej podczas Mszy Krzyżma Świętego w 2007 roku powiedział, że przywdziewanie szat liturgicznych wskazuje na tajemnicę święceń. To one bowiem obrazują „co znaczy «Przyoblec się w Chrystusa» i działać in persona Christi”. Od późnego średniowiecza w Kościele rzymskim obrzęd nakładania stuły, dalmatyki bądź ornatu stał się nieodłącznym elementem towarzyszącym święceniom diakonatu i prezbiteratu. Już w 633 roku IV synod w Toledo stwierdził, że stuła stanowi znak święceń biskupa, prezbitera i diakona. Różnicę stanowił jedynie sposób jej noszenia. W czasie święceń kandydaci do prezbiterazu przewieszają stuły z lewego ramienia na kark, czyli sposób charakterystyczny dla kapłanów. Traktowana jest jako symbol pokory, gdyż przypomina ona jarzmo Jezusa Chrystusa, ale również i władzy kapłańskiej związanej ze sprawowaniem sakramentów.

Tradycyjnie kandydaci do święceń przygotowują własny projekt stuły, który nawiązuje do osoby patrona rocznikowego. Ma to być jednocześnie wyraz jedności, jaka poprzez lata formacji zawiązuje się między klerykami tego samego kursu. Patronem rocznika jest św. Paweł Apostoł, ponieważ swoją formację seminaryjną rozpoczęliśmy we wrześniu roku 2008, kiedy to w Kościele obchodzono Rok Świętego Pawła Apostoła.

Wspomnieniem tamtego czasu jest uproszczone logo Roku św. Pawła, które znalazło się u dołu prawej części stuły. Uwagę przyciągają w nim więzienne kajdany. To jedna z najcenniejszych pamiątek po św. Pawle, jaka znajduje się w rzymskiej bazylice poświęconej jego osobie. W czasie swej apostolskiej działalności w takich okowach św. Paweł spędził wiele dni, przez co wyrażają one jego oddanie i wierność Chrystusowi oraz to, że dla głoszenia Ewangelii stał się niewolnikiem wszystkich (por. 1 Kor 9, 17). Otwarta Księga Słowa Bożego wraz z mieczem to nie tylko atrybuty Apostoła Narodów, ale także nawiązanie do jego słów: „żywe jest Słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze, niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (Hbr 4, 12). Otwarta księga stanowi jednocześnie przestrzeń dla wpisania tzw. kapłańskiego motta, które ma nam przyświecać w tej wyjątkowej posłudze, jaką jest kapłaństwo Jezusa Chrystusa.

Po drugiej stronie stuły, jej lewej części, znajduje się krzyż grecki w takiej formie, w jakiej jest on umieszczany na paliuszach arcybiskupich, czyli złożony z trójkątów. Paliusz jest symbolem jedności Kościoła, łączności arcybiskupa i jego Kościoła lokalnego z Następcą św. Piotra, który przydziela paliusze nowo mianowanym metropolitom właśnie w Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Rzymie. Tego samego kształtu krzyż został umieszczony także na szczycie stuły, w jej połowie, czyli tak by spoczywał na naszym karku. Jest to zatem wyraz naszego posłuszeństwa i jedności z naszym metropolitą, a przez niego także z Biskupem Rzymu, miasta w którym św. Paweł poniósł śmierć męczeńską.

Scena centralna została zaczerpnięta z XIII-wiecznej mozaiki, jaka zdobi absydę wspomnianej już wcześniej Bazyliki św. Pawła za Murami w Rzymie. Absyda przedstawia Chrystusa Władcę Wszechświata (Pantokratora) w otoczeniu św. Pawła i św. Łukasza po Jego prawicy oraz śś. Piotra i Andrzeja po lewej stronie. Na lewej stronie stuły został zatem umieszczony Chrystus Pantokrator przedstawiony w pozycji siedzącej, który od chwili święceń kapłańskich zasiądzie na naszym sercu. Zbawiciel odziany w czerwoną tunikę i niebieski płaszcz (kolory wyrażające dwie natury Chrystusa – ludzką i boską), prawą ręką błogosławi, natomiast w lewej ręce trzyma otwartą księgę Ewangelii na słowach: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo” (Mt 25, 34). Jest to dla nas szczególne zaproszenie, jakie wystosował do nas Chrystus zapraszając na drogę ku Jego kapłaństwu.

Na prawej części stuły został przedstawiony nasz patron − św. Paweł Apostoł, zwrócony ku Chrystusowi. Odziany w tunikę koloru morskiego i beżowy płaszcz, trzyma w lewej ręce zwój swego listu do Filipian, otwarty na fragmencie: „Na imię Jezusa zgina się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych” (Flp 2, 10). Prawą ręką wskazuje na Mistrza. W tej pełnej oddania miłości i jednocześnie bojaźni, o której sam mówi, chcemy trwać przy Chrystusie. Sama jego postawa, to że jest on zwrócony ku Chrystusowi, ma być dla nas wzorem, abyśmy zawsze w swej pracy duszpasterskiej kierowali się ku Mistrzowi z Nazaretu, ku Niemu się zbliżali, przyprowadzając zabłąkane owce, i stale się w Niego wpatrywali.

Ten dzień, ta celebracja sakramentalna jest także okazją, by wyrazić naszą wdzięczność wszystkim ofiarodawcom i dobroczyńcom, którzy wsparli nas i włączyli się w ufundowanie tych stuł. To także okazja do szczególnego podziękowania pani Honoracie Gilman z Chorzowa, szefowej pracowni szat liturgicznych i sztandarów, w którym zostały one wykonane. Niech dobry Bóg wynagrodzi obfitością swych darów wszystkich, którzy włączyli się w pomoc i przygotowanie tego wspaniałego dzieła.

 

Czytaj również na: diecezja.bielsko.pl

Jesteś tutaj: Home Aktualności Wydarzenia Święcenia prezbiteratu w Katedrze pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej