Boże Ciało

„Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba pod przymiotami ukryty chleba
Zagrody nasze widzieć przychodzi i jak się Jego dzieciom powodzi”

Słowa tej staropolskiej pieśni wyrażają przekonanie, iż musi się znaleźć miejsce dla Chrystusa w naszym życiu osobistym, rodzinnym i społecznym, jeżeli chce się iść pielgrzymią drogą.

W uroczystość Bożego Ciała Kościół pokazuje światu, co jest naszym największym Skarbem, jest Jezus Chrystus, który stał się Pokarmem byśmy nie ustali w drodze. Kościół pokazuje światu Chrystusa i Jego Miłość. I woła: „Zróbcie Mu miejsce..”, „Otwórzcie wszystkie bramy dla Chrystusa!”.

Święty Jan Paweł II mówił 22 czerwca 2000 r.:
„Z pokorną dumą przeprowadzimy Eucharystyczny Sakrament ulicami miasta, wiosek, obok domów, w których mieszkają ludzie, gdzie zaznają radości i cierpią: między sklepami i miejscami pracy, gdzie oddają się swoim codziennym zajęciom. Wprowadzimy Go w nasze życie zagrożone tysiącem niebezpieczeństw, obarczone troskami i utrapieniami, podlegające powolnemu, ale nieubłagalnemu upływowi czasu”.

W procesji Eucharystycznej przeszliśmy do czterech ołtarzy, które symbolizują cztery strony świata, czyli cały świat.

Boski Mistrz pokazuje przy pierwszym ołtarzu że jesteśmy Jego wybranym ludem, wspólnotą Kościoła, za który On przelał krew. Potwierdzamy to śpiewem aklamacji: „Kielich Przymierza to krew Zbawiciela”.

Druga ołtarz ukazuje nam Chrystusa opiekującego się swym ludem, karmiącego swój lud Chlebem z nieba. Wyznajemy to śpiewem: „Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył”.

Przy trzecim ołtarzu Pan Jezus pokazuje nam cel naszego ziemskiego pielgrzymowania, wyrażony w śpiewie kolejnej aklamacji: ”Kto ten chleb spożywa, będzie żył na wieki”.

Czwarty ołtarz niesie ze sobą ważne przesłanie Boskiego nauczyciela i Zbawiciela, abyśmy jako Jego wybrany i umiłowany lud, Kościół, który On karmi Chlebem z nieba i który prowadzi ziemskimi drogami do wiecznej ojczyzny - trwali w jedności. I o ten dar prosimy, śpiewając: „ Spraw to, nasz Ojcze, byśmy byli jedno”.

Udział nasz w procesji i w oktawie świadczy, że wiemy dokąd mamy się udać i gdzie znajdziemy pomoc. Swoją obecnością wyznajemy wiarę, że nasz Bóg, jest obecny na drogach naszej codzienności.

Za Apostołami wołamy: „Panie do kogóż innego pójdziemy”.

Bądź Jezu tu, gdzie my żyjemy!

 

FOTORELACJA

ZOBACZ WSZYSTKIE ZDJĘCIA