Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
- Szczegóły
- Kategoria: Wydarzenia
- Opublikowano: 24 kwiecień 2019
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary, to sekwencja wielkanocna, która jest śpiewana i przypisana na niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego.
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.
Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Maryjo, Ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galileja.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy.
O, Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
Radość dzisiejsza, radość tych dni jest tą samą radością, którą przeżywali Apostołowie i uczniowie, kiedy odkryli tę, po ludzku mówiąc, niewiarygodną rzeczywistość, że Chrystus ukrzyżowany, Chrystus, który rzeczywiście umarł — żyje, że grób jest pusty. Taka była radość Apostołów, pierwszych uczniów, a potem pierwszych wspólnot chrześcijańskich, pierwszych pokoleń. Rzeczywistość inspirująca radość i radość płynąca z tej rzeczywistości. Tym dla nas ma być uroczystość Wielkanocy, uroczystość niedzielna i oktawa Wielkanocy. (…). Pascha nigdy nie jest mała, zawsze jest wielka: dziś, przez całą oktawę, przez całe życie, całą historię. Jest wielka! Posiada Boską wielkość w historii ludzkiej, w wymiarze ludzkiej egzystencji, ludzkiego życia. Ma wymiar Boskiej wielkości. Haec est dies, quam fecit Dominus — oto dzień, oto okres, oto rzeczywistość, którą uczynił Pan. Należy ona do nas, należy do ludzkiej historii, do egzystencji każdego z nas i wszystkich pokoleń (Jan Paweł II, Castel Gandolfo, 31.03.1986).
