Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie

Msza Święta dziękczynna za zebrane plony

BOGU DZIĘKCZYNIENIE, ZIEMI - MIŁOŚĆ
"Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata
Bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb"
Ziemia to Boży dar, Boże błogosławieństwo, miejsce i sposobność naszego uświęcenia.

1 września 2017 r.

1 września w pierwszy piątek miesiąca we wspomnienie liturgiczne Bł. Bronisławy w czasie celebrowanej Mszy św. wieczornej wynagradzaliśmy Sercu Jezusowemu za nasze grzechy. W 78. rocznicę wybuchu II wojny światowej towarzyszyły nam także modlitwy za poległych w czasie wojny i wezwania o pokój w świecie, Ojczyźnie, sercu. Po Mszy św. udaliśmy się pod Krzyż i Pomnik, gdzie upamiętniamy Tych co oddali życie za naszą Ojczyznę, wspominany Ks. Ferdynanda Sznajdrowicza wraz z mieszkańcami Gminy Lipowa. Modlitwy zanosiliśmy za wstawiennictwem Bł. Ks. Jerzego Popiełuszki. Delegacje naszej Parafii złożyły kwiaty i wieńce.

Kolejny witraż w naszym kościele

Witraż symbolizuje Posynodalną Adhortację Apostolską „CHRISTIFIDELES LAICI” - (Katolicy świeccy) - Jana Pawła II. O powołaniu i misji świeckich w Kościele i świecie dwadzieścia lat po Soborze Watykańskim II.

Katolicy świeccy byli tematem Synodu Biskupów, który odbył się 1987 roku. Rozważaniom towarzyszyła między innymi przypowieści o robotnikach winnicy z Ewangelii św. Mateusza: „Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy” (Mt 20, 1-2).

I kwatera okna zawiera:

Napis: Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości

Te słowa wypowiedział Kardynał Karol Wojtyła w Starym Sączu, podczas uroczystości milenijnych 1966 roku do zebranych mieszkańców Ziemi Sądeckiej i okolic, którzy pod przewodnictwem Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego i biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza, prosili Boga o kanonizację błogosławionej Kingi. I te same słowa powtórzył Papież w homilii w czasie kanonizacji Kingi. „Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości” (…)

Święci nie przemijają „Kinga oparła się przemijaniu. Minęły stulecia, a blask jej świętości nie tylko nie przygasa, ale wciąż rozpala kolejne pokolenia. Nie uszła z ich pamięci ta Królewna węgierska, Księżna małopolska, Fundatorka i Mniszka sądeckiego klasztoru. A dzisiejszy dzień jej kanonizacji jest tego najwspanialszym dowodem. Niech będzie Bóg uwielbiony w swoich świętych!”.

„Święci żyją świętymi”.

(…) W przedziwny sposób tego zbawiennego promieniowania świętości zaznała w swoim życiu święta Kinga począwszy od dnia narodzin. Przyszła bowiem na świat w węgierskiej, królewskiej rodzinie Beli IV z dynastii Arpadów. Królewski ten ród z wielką troską pielęgnował życie wiary i wydał wielkich świętych. Z niego pochodził święty Stefan, główny patron Węgier i jego syn, święty Emeryk. Szczególne zaś miejsce pośród świętych z rodziny Arpadów zajmują kobiety: święta Władysława, święta Elżbieta Turyńska, święta Jadwiga Śląska, święta Agnieszka z Pragi i wreszcie siostry Kingi - święta Małgorzata i błogosławiona Jolanta. Czyż nie jest oczywiste, że światło świętości tej rodziny prowadziło Kingę do świętego imienia Bożego? Czy przykład świętych rodziców, rodzeństwa i krewnych mógł pozostać bez śladu w jej duszy?

(…) Wraz z Patronką tej ziemi proszę wszystkich moich Rodaków: niech polska rodzina dochowa wiary Chrystusowi! Trwajcie mocno przy Chrystusie, aby On trwał w was! Nie pozwólcie, aby w waszych sercach, w sercach ojców i matek, synów i córek zagasło światło Jego świętości. Niech blask tego światła kształtuje przyszłe pokolenia świętych, na chwałę imienia Bożego! (Tertio millennio adveniente.)

Bracia i siostry, nie lękajcie się chcieć świętości! Nie lękajcie się być świętymi! Uczyńcie kończący się wiek i nowe tysiąclecie erą ludzi świętych!

 „Święci pragną świętości”.

Takie pragnienie żywe było w sercu Kingi. (…) Święta Kinga uczy, że zarówno małżeństwo, jak i dziewictwo przeżywane w jedności z Chrystusem może stać się drogą świętości. (…) Mury starosądeckiego klasztoru, któremu początek dała święta Kinga i w którym w dokonała swego życia, zdają się dziś dawać świadectwo o tym, jak bardzo ceniła czystość i dziewictwo, słusznie upatrując w tym stanie niezwykły dar, dzięki któremu człowiek w sposób szczególny doświadcza własnej wolności”.

Jest jeszcze jeden rys ducha świętej Kingi, który wiąże się z jej pragnieniem świętości. Jako księżna umiała troszczyć się o sprawy Pana także na tym świecie(..) Gorliwie zabiegała o jedność piastowskiego dziedzictwa, a dla podniesienia kraju z ruiny nie wahała się oddać tego wszystkiego, co otrzymała w posagu od swego ojca. Z jej imieniem związane są żupy solne w podkrakowskiej Wieliczce i w Bochni. Nade wszystko jednak miała na względzie potrzeby swych poddanych. Potwierdzają to jej dawne żywoty zaświadczając, że lud nazywał ją «pocieszycielką», «lekarką», «żywicielką», «świętą matką». Zrezygnowawszy z naturalnego macierzyństwa, stała się prawdziwą matką dla wielu.

Troszczyła się również o rozwój kulturalny narodu. Z jej osobą i tutejszym klsztorem wiąże się powstanie takich pomników literatury, jak pierwsza napisana po polsku książka: Zołtarz Dawidów - Psałterz Dawidowy.

(…) Dzisiejszy świat potrzebuje świętości chrześcijan, którzy w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i zawodowego podejmują swoje codzienne obowiązki; którzy pragnąc spełniać wolę Stwórcy i na co dzień służyć ludziom, dają odpowiedź na Jego przedwieczną miłość. Dotyczy to również takich dziedzin życia, jak polityka, działalność gospodarcza, społeczna i prawodawcza (por. Christifideles laici, 42). Niech i tu nie braknie ducha służby, uczciwości, prawdy, troski o dobro wspólne nawet za cenę wielkodusznej rezygnacji ze swego, na wzór świętej Księżnej tych ziem! Niech i w tych dziedzinach nie zabraknie pragnienia świętości, którą zdobywa się przez kompetentne, służebne działanie w duchu miłości Boga i bliźniego. (fragmenty homilii Papieża Jana Pawła II)

Czytaj więcej: Kolejny witraż w naszym kościele

Nabożeństwo fatimskie - 13.08.2017

Nabożeństwo fatimskie w naszym kościele zbiegło się z czcią Najświętszej Maryi Panny Kalwaryjskiej. Święty Jan Paweł II przy różnych okazjach dawał do zrozumienia, że Matka Boża z Fatimy uratowała mu życie, ale to jest ta sama Matka do której zwracał się Ojciec Święty w Kalwarii Zebrzydowskiej w 2002 roku w następujących słowach:

„Przeto, Orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć,
a Jezusa, błogosławiony Owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż.
O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!»Wejrzyj, łaskawa Pani, na ten lud,
który od wieków pozostawał wierny Tobie i Synowi Twemu.
Wejrzyj na ten naród, który zawsze pokładał nadzieję w Twojej matczynej miłości.
Wejrzyj, zwróć na nas swe miłosierne oczy, wypraszaj to, czego dzieci Twoje
najbardziej potrzebują.
Dla ubogich i cierpiących otwieraj serca zamożnych. Bezrobotnym daj spotkać pracodawcę.
Wyrzucanym na bruk pomóż znaleźć dach nad głową.
Rodzinom daj miłość, która pozwala przetrwać wszelkie trudności.
Młodym pokazuj drogę i perspektywy na przyszłość.
Dzieci otocz płaszczem swej opieki, aby nie ulegały zgorszeniu.
Wspólnoty zakonne ożywiaj łaską wiary, nadziei i miłości.
Kapłanów ucz naśladować Twojego Syna w oddawaniu co dnia życia za owce.
Biskupom upraszaj światło Ducha Świętego, aby prowadzili ten Kościół jedną i prostą drogą
do bram Królestwa Twojego Syna.
Matko Najświętsza, Pani Kalwaryjska, wypraszaj także i mnie siły ciała i ducha, abym wypełnił do końca misję, którą mi zlecił Zmartwychwstały.
Tobie oddaję wszystkie owoce mego życia i posługi; Tobie zawierzam losy Kościoła;
Tobie polecam mój naród; Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus, Maria!
Totus Tuus. Amen.”

Eucharystię i Nabożeństwo fatimskie ubogacił chór Ave Maria z Bestwiny.

Serce parafii mocno bije

Tradycyjnie już, w pierwszą niedzielę po święcie Matki Bożej Anielskiej, nasza parafialna rodzina integruje się podczas festynu. Nie inaczej było 6 sierpnia, kiedy to na boisku LSK Sokół w Słotwinie, mimo deszczowej aury, zgromadziły się całe rodziny. To już 9. tego typu spotkanie, które kolejny raz przyniosło sporo radości ze wspólnie spędzonego czasu.

Rozpoczęliśmy od meczu piłki nożnej. Do zawodów stanęli księża oraz dzielne parafianki. Choć walka była mocno wyrównana, płeć męska okazała się silniejsza. Czas umilił nam również występ pań z Koła Gospodyń Wiejskich – ich śpiew oraz piękne stroje to już stały element naszego spotkania. Nie zawiedli też strażacy z OSP w Słotwinie, pokaz gaszenia pożaru oraz prezentacja sprzętu zrobiły wrażenie na wszystkich. Akordeonista Krzysztof kolejny raz dał pokaz swojego talentu, wygrywając piękne nuty, a wraz z nim Patrycja – która malowała piękne dzieła sztuki na twarzach naszych dzieci. Festyn parafialny to także licytacje i cegiełki, za którymi kryją się co roku wspanialsze niespodzianki. Hojni ofiarodawcy nie zawiedli i tym razem. Pod młotek poszły wyśmienite miody, pięknie rzeźbiony zestaw mebli ogrodowych oraz tort.

Serdecznie dziękujemy przede wszystkim za waszą obecność! Wspólnie spędzony czas to bezcenne chwile nie do powtórzenia. Mimo niesprzyjających warunków pogodowych, chciało wam się wyjść z domu i pobyć razem, a to znak, że serce naszej parafii bije bardzo mocno!

Dziękujemy ofiarodawcom, którzy zechcieli wspomóc prace w naszym kościele poprzez zakup cegiełek, losów i wszystkich najdrobniejszych smakołyków. Każdemu, kto choć w najmniejszy sposób przyczynił się do organizacji tego spotkania składamy serdeczne Bóg zapłać!

FOTORELACJA:

Cząsteczka miłości

„Wybrał ze świata dla siebie i swoich towarzyszy najmniejszą cząstkę, gdyż inaczej nie mógłby służyć Chrystusowi”

/Tomasz z Celano o św. Franciszku z Asyżu/

2 sierpnia 2017 roku w malutkim kościółku Matki Bożej Anielskiej w Asyżu, dziś otaczanym przez ogromną bazylikę, zgromadzili się wierni z całego świata, aby pod przewodnictwem papieskiego legata uroczyście zamknąć jubileusz 800-lecia nadania przez papieża Honoriusza III odpustu Porcjunkuli.

Tego samego dnia, choć w zupełnie innej porze, wierni tłumnie zgromadzili się w Słotwińskiej Porcjunkuli -starej kaplicy Matki Bożej Anielskiej, aby dziękować Bogu za tą „cząsteczkę (łac. portiuncula) miłości”, jaką przed ponad stu laty postanowili na tej ziemi postawić ich przodkowie. O godzinie 7.00 ramo Mszy świętej przewodniczył nasz rodak Ks. Krzysztof Wilk a kazanie wygłosił Ks. diakon Sławomir Pietraszko. Wieczornej Mszy św. przewodniczył Ks. Józef Zuziak SDS z sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Merrillville. Salwatorianin uwielbił Boga i Maryję grą na organkach. Kazanie wygłosił Ks. Krzysztof Wilk.

W tym dniu w sposób duchowy łączyliśmy się z kościołem, który św. Franciszek z Asyżu własnymi rękami podniósł z ruin setki lat temu, i który później stał się jego umiłowanym małym kościółkiem. Jak zanotował biograf Biedaczyny z Asyżu, ten „wierzył, że na każdym miejscu łaska jest udzielana wybranym Boga, doświadczył przecież tego, że miejsce kościoła Najświętszej Maryi w Porcjunkuli jest jeszcze obficiej napełnione łaską i często nawiedzane przez duchy niebieskie”. Dodatkowym impulsem do zaczerpnięcia ze zdrojów Bożej łaski stała się całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu, jak z okazji odpustu miała miejsce w naszej świątyni parafialnej, wpisując się w ten sposób w Wieczystą Adoracją całej diecezji bielsko-żywieckiej.

Kościół Matki Bożej Anielskiej stał się bardzo szybko miejscem licznych pielgrzymek. To właśnie w nim zakończył swoje życie św. Franciszek i w jego pobliżu został najpierw pochowany. Po śmierci założyciela bracia franciszkanie żyli w Porcjunkuli we wspólnocie pełnej miłości: „Zachowywano tam jak najostrzejszą karność we wszystkim, w milczeniu i w pracy oraz w innych zakonnych ustawach. Pozostając na miejscu bez przerwy dniem i nocą, oddawali się chwalbie Bożej, a tchnąc przedziwną wonią cnót, prowadzili życie anielskie.”

Pozostaje mieć nadzieję, że tego dnia każdy z nas wziął do serca i do domu rodzinnego tę malutką cząstkę Słotwińskiej Porcjunkuli, aby jego życie chociaż odrobinę mogło przypominać anielskie życie braci św. Franciszka pod płaszczem Matki Bożej Anielskiej.

IX Parafialny Festyn Rodzinny - zaproszenie

Kolejny witraż w naszym Kościele

Myśli towarzyszące przy projektowaniu witraża:
Witraż symbolizuje otwartą encyklikę Jana Pawła II SOLLICITUDO REI SOCIALIS (Troska społeczna) - napis na witrażu.

I kwatera
Ks. Jerzy Popiełuszko często trzymał w rękach krzyż i mówił o nim.: „Dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa symbol hańby i poniżenia stał się symbolem odwagi, męstwa, pomocy i braterstwa. W znaku krzyża ujmujemy dziś to, co najbardziej piękne i wartościowe w człowieku. Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma”. (bł. Ks. Jerzy Popiełuszko). Ks. Jerzy Popiełuszko urodził się 14 września w Święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Poniósł śmierć męczeńską stąd w witrażu także palma - symbol męczeństwa.

Napis: Zło dobrem zwyciężaj (Rz12.21), te słowa stały się przewodnią myślą nauczania Błogosławionego.

Obraz bł. ks. Jerzego Popiełuszki i napis: Ks. Jerzy Popiełuszko męczennik za wiarę i Ojczyznę

II kwatera
Zawiera napis: „BÓG HONOR OJCZYZNA" (na tle barw narodowych), oraz „SOLIDARNOŚĆ JEST DROGĄ DO POKOJU, A ZARAZEM DO ROZWOJU” - te słowa zaczerpnięte są z Encykliki SOLLICITUDO REI SOCIALIS Jana Pawła II. Umieszczone są także Tablice dziesięcioro przykazań. Dekalog i życie według niego to droga do rozwoju w świecie, pokoju oraz ładu, spokoju we wnętrzu człowieka.

Ks. Jerzy Popiełuszko urodził się 14 września 1947 w Okowach. To Kapłan, męczennik, Kapelan „Solidarności” i aktywnie ją wspierający. Na obrazku prymicyjnym bł. Ksiądz Jerzy umieścił takie zdanie: „Posyła mnie Bóg, abym głosił Ewangelię i leczył rany zbolałych serc”. Organizator Mszy św. za Ojczyznę, obrońca praw człowieka, związany ze środowiskiem robotniczym. Swoją działalność duszpasterską i nauczanie oparł na przesłaniu Św. Pawła z Listu do Rzymian: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz12,21). Nauczanie Jego było w oparciu o naukę, którą głosił papież Jan Paweł II i prymas Kardynał Stefan Wyszyński. Odznaczał się niezłomnością, odwagą, a także wsparciem prześladowanych robotników i działaczy związkowych, dzięki temu zyskał autorytet. Zmarł śmiercią męczeńską 19 października 1984 roku we Włocławku. W 1984 roku został odznaczony Gwiazdą Wytrwałości, a w 25 rocznicę śmierci Orderem Orła Białego.

Od momentu beatyfikacji 6 czerwca 2010 roku bł. Ks. Jerzy stał się dla nas przewodnikiem w drodze do świętości.

24.11.2010 - udała się delegacja z naszej parafii do Warszawy aby odebrać relikwie Bł. ks. Jerzego Popiełuszko: Ks. proboszcz Mieczysław Grabowski, Pan Prezes AK Jan Byrdy, Pan prezes LKS Tadeusz Semik, Pan Kościelny Władysław Kliś, ministranci - Animator Sławomir Pietraszko (obecnie Ks. diakon), lektor Dominik Semik. Delegacja złożyła ofiarę na relikwiarz. Uroczysta instalacja i rozpoczęcie kultu 8 grudnia 2010 r. Mszę św. sprawował Ks. Infułat Władysław Fidelus. Błogosławiony Ks. Jerzy Popiełuszko został obrany w naszej Parafii za patrona modlitw w intencji naszej Ojczyzny 8 grudnia 2010 roku, kiedy obchodziliśmy 70. rocznicę wysiedleń i 70. rocznicę męczeńskiej śmierci Ks. Ferdynanda Sznajdrowicza i Parafian. Uroczyście w tym dniu zostały zainstalowane Relikwie Błogosławionego pierwszego stopnia i rozpoczął się oficjalny kult, a na Pomniku mamy napis: „Błogosławiony Jerzy Popiełuszko módl się za nami!”. Przy tym Pomniku przy każdej uroczystości w intencji Ojczyzny są modlitwy, litania za Jego wstawiennictwem. Ks. Jerzy jest także w naszej Wspólnocie patronem modlitw w intencji powołań kapłańskich i zakonnych.

Główna ulica od Wandzli, koło kościoła i przez Dolną Słotwinę nosi obecnie imię: Księdza Jerzego Popiełuszki. Dziś Błogosławiony za niedługo na pewno Święty, bo rozpoczął się proces kanonizacyjny i jest potwierdzony cud.

Ks. Jerzy Popiełuszko wzywa: do życia według Ewangelii i nauki Kościoła, modlitwy w intencji Ojczyzny, jedności i solidarności, obrony praw człowieka i prześladowanych, odwagi, przebaczenia oraz przypomina: „Nie daj się zwyciężyć złu, lecz zło dobrem zwyciężaj”. Każdy może sobie coś wybrać i odnieść do siebie. Postać błogosławionego Ks. Jerzego niech nas zachęca do twórczego myślenia, że człowiek to nie tylko ciało i jego potrzeby, ale przede wszystkich wnętrze i wartości duchowe. Święty Jan Paweł II, w czasie Pielgrzymki do naszej Ojczyzny 1987 roku mówił: „Każdy z was daje szczególne świadectwo o człowieku: o tym, jaki jest właściwy wymiar jego egzystencji". "Nie samym chlebem żyje człowiek" (Mt 4,4). Chociaż zdajemy sobie sprawę, jak doniosłe są sprawy chleba, jak wiele od nich zależy w życiu całej ludzkości i wszystkich narodów - w życiu poszczególnych osób i rodzin - to przecież przekonują nas te słowa Chrystusa: "Nie samym chlebem". Nie samym. Człowiek - to inny jeszcze wymiar potrzeb i inny wymiar możliwości. Jego byt określa wewnętrzny stosunek do prawdy, dobra i piękna. Istotną dla ludzkiej osoby jest transcendencja - a to znaczy zarazem: "inny głód. Głód ludzkiego ducha”.

Święty Janie Pawle II, Błogosławiony Jerzy Popiełuszko módlcie się za nami!

Dobre wykorzystanie daru wolności zależy nie tylko od naszego wysiłku, pracy, ale również od naszego stosunku do Boga, do wartości moralnych, do Dekalogu. Nigdy nie będziemy w stanie w pełni cieszyć się wolnością, dopóki nie zrozumiemy, że prawo Boże określa podstawę wszelkich praw i wartości. Przypomina nam o tym również Jan Paweł II, nasz wielki rodak, który mówi: „Proszę was, abyście to całe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością, abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy”. Oby na nowo w sercach wszystkich Polaków odżyły te hasła, które przez wieki były święte: Bóg, Honor, Ojczyzna”.

Metropolita Warszawski Kardynał Kazimierz Nycz pisał przed beatyfikacją:

„Niech nowy błogosławiony będzie orędownikiem wspierającym nas u Boga, kiedy troszczymy się o prawdę (…). Niech wyprasza dar jedności (…) Dzisiaj Polsce potrzeba solidarnej jedności i współpracy. Niech Ksiądz Jerzy będzie orędownikiem dla wszystkich sprawujących władzę. Niech jednoczy Polaków wokół troski o Ojczyznę o rozwój rodziny, właściwą edukację i o inne najważniejsze wartości”.

Pierwszy czwartek miesiąca

„Jezu Chryste, mój Panie i Boże, wierzę, że jesteś prawdziwie i rzeczywiście obecny w Najświętszym Sakramencie ołtarza. Przyjmij ode mnie ten akt najgłębszej adoracji jako dowód mojego pragnienia, aby Cię adorować nieustannie i jako wyraz wdzięczności za miłość, którą mi okazuje Twoje Serca”. (fragment modlitwy Św. Malgorzaty Marii Alacoque).

W pierwszy czwartek miesiąca parafianie jak i goście gromadzą się na wieczornej adoracji i Mszy świętej zakończonej Apelem Jasnogórskich. W Tej Godzinie Świętej polecamy cały Kościół powszechny i modlimy się o nowe powołania kapłańskie, przyzywając wstawiennictwa Bł. Ks. Jerzego Popiełuszki.

W miesiącu lipcu w czuwanie włączyła się Wspólnota Chrystusa Zmartwychwstałego GALILEA. Młodzież poprowadziła uwielbienie pod opieką duchową Ks. Wojciecha ze Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa.

Uroczystość Odpustowa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i Jubileusz 25-lecia Kapłaństwa rodaka Ks. Stanisława Bindy

FOTORELACJA: