Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie

Witraż – Uświęcające zadanie Kościoła - Małżeństwo

Myśli towarzyszące przy projektowaniu.

W sobotę 16.01.2019 roku zamontowaliśmy kolejny witraż. Symbolizuje Dokument papieski Adhortację apostolską „Familiaris Consortio” Jana Pawła II (O zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym).
Patron: Święta Jadwiga królowa (1374-1399). Kanonizacja – 8 czerwca 1997 w Krakowie. Wspomnienie liturgiczne – 8 czerwca.

Pierwsza część witraża przedstawia Świętą Jadwigę, królową:

„Święta Jadwiga pochodziła z rodu Piastów i węgierskich Andegawenów. Jako dziecko wychowywała się na dworze budzińskim i wiedeńskim. Mając 10 lat, przybyła do Krakowa i została ukoronowana na królową Polski, 16 października 1384 r. Dzięki jej małżeństwu zawartemu w 1386 r. z księciem litewskiem Jagiełłą pogańska dotąd Litwa przyjęła chrzest i otworzyła się na Ewangelię. Jadwiga osobiście angażowała się w chrystianizację tych ziem, wyposażając świątynie, haftując dla nich ornaty. Troskliwe dobierała misjonarzy oraz biednych studentów, fundując bursę dla Polaków studiujących na Uniwersytecie Karola w Pradze.

W celu przyspieszenia i ugruntowania ewangelizacji Polski, Litwy i Rusi wraz z królem Jagiełłą uzyskała w 1397 r. papieską zgodę na tworzenie Wydziału Teologicznego Akademii Krakowskiej. Z zagranicy sprowadziła uczonych kapłanów-profesorów. Na utrzymanie Akademii przeznaczyła w testamencie wszystkie swe klejnoty. Otaczała troską świątynie, fundując ołtarze i wyposażając wnętrza kościołów.

W kalendarzu kapituły krakowskiej z 1399 r. czytamy: „Dziś południe zmarła najjaśniejsza pani Jadwiga, królowa Polski i dziedziczka Węgier, niestrudzona szerzycielka chwały Bożej, obrończyni Kościoła, pokorna i łaskawa matka sierot, której podobnego człowieka nie widziano na całym okręgu świata”. NASI ŚWIĘCI – rozważania o Polakach beatyfikowanych i kanonizowanych przez Jana Pawła II, red. W. Zagrodzki CSsR, Kraków 2009.

 Na  nam przypominać  o wielkiej roli kobiety w małżeństwie, w kulturze, służbie miłości. „Dla przyszłości Polski nie wystarczy wyłącznie sprawne funkcjonowanie gospodarki i różnego rodzaju unie polityczne. Człowiek potrzebuje kultury - o kształt współczesnej kultury musimy zadbać. (Jan Paweł II wypowiedział w czasie kanonizacji). Znana jest jej pobożność, która szczególnie uwidoczniła się w adoracji krzyża wawelskiego, zwanego krzyżem królowej Jadwigi, oraz w codziennej Mszy św. W katedrze wawelskiej ustanowiła kolegium szesnastu psałterzystów nieustannie dniem i nocą oddających cześć Bogu.

Witraż zawiera napis: „Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą” 1J3,18 - słowa apostoła Jana (1 J 3, 18). Święty Jan Paweł II w czasie kanonizacji Jadwigi mówił: cytując te słowa : «Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą!» Bracia i siostry. Uczmy się w szkole św. Jadwigi Królowej, jak wypełniać to przykazanie miłości. Zastanawiajmy się nad «polską prawdą». Rozważajmy, czy jest szanowana w naszych domach, w środkach społecznego przekazu, urzędach publicznych, parafiach. Czy nie wymyka się niekiedy ukradkiem pod naporem okoliczności? Czy nie jest wykrzywiana, upraszczana? Czy zawsze jest w służbie miłości?’’ (homilia Jana Pawła II podczas uroczystości kanonizacji) „Podstawową dla niej sprawą była prawda, dlatego królowa zatroszczyła się, by w kraju nie brakło głębokich umysłów, które kontemplują prawdę „Nawet swoje królewskie berło oddala Uniwersytetowi, sama zaś posługiwała się pozłacanym drewnianym. Fakt ten, mając konkretne znaczenie, jest wielkim symbolem. Za życia nie królewskie insygnia ale siła ducha, głębia umysłu i wrażliwość serca dawały jej autorytet i posłuch…

Nad tymi słowami umieszczony jest księga-Psałterz. „Szczególnie umiłowaną modlitwą Jadwigi był Psałterz. Kiedy zostanie królową Polski, zleci przetłumaczenie go na język polski, które to tłumaczenie otrzymało nazwę Psalterz floriański. Modlitwa odrywała zasadniczą rolę w jej życiu. Widzimy ją często pod krzyżem wawelskim” (por. NASI ŚWIĘCI – rozważania o Polakach beatyfikowanych i kanonizowanych przez Jana Pawła II, red. W. Zagrodzki CSsR, Kraków 2009."

U góry witraż insygnia św. Jadwigi, królowej: jabłko i berło.

W II kwaterze umieszczone są słowa zaczerpnięte z Adhortacji apostolskiej Jana Pawła II „Przyszłość ludzkości idzie poprzez rodzinę!”

Papież pisał: „Jest zatem rzeczą nieodzowną i naglącą, aby każdy człowiek dobrej woli zaangażował się w sprawę ratowania i popierania wartości i potrzeb rodziny. O szczególny wysiłek w tym względzie czuję się zobowiązany prosić synów i córki Kościoła. Ci, którzy przez wiarę poznają w pełni wspaniały zamysł Boży, mają jeszcze jeden powód, ażeby wziąć sobie do serca rzeczywistość rodziny w naszych czasach, tych czasach próby i łaski. Winni oni kochać rodzinę w sposób szczególny. Polecenie to jest konkretne i wymagające. Kochać rodzinę, to znaczy umieć cenić jej wartości i możliwości i zawsze je popierać. Kochać rodzinę, to znaczy poznać niebezpieczeństwa i zło, które jej zagraża, aby móc je pokonać. Kochać rodzinę, to znaczy przyczyniać się do tworzenia środowiska sprzyjającego jej rozwojowi. Zaś szczególną formą miłości wobec dzisiejszej rodziny chrześcijańskiej, kuszonej często zniechęceniem, dręczonej rosnącymi trudnościami, jest przywrócenie jej zaufania do siebie samej, do własnego bogactwa natury i łaski, do posłannictwa powierzonego jej przez Boga. „Trzeba, aby rodziny naszych czasów powstały! Trzeba, aby szły za Chrystusem! (Adhortacja apostolska)”

Krzyż, stuła przepasana przez krzyż na stule obrączki na witrażu symbolizuje prawdę wypowiedzianą w adhortacje, że:

„Małżeństwo jest „komunią między Bogiem i ludźmi”, jako - jedność nierozerwalna, „Rodzina - komunią osób”.

U góry witraża Herb Uniwersytetu Jagiellońskiego – dwa skrzyżowane złote berła na błękitnej tarczy zwieńczonej koroną jest powszechnie znany i widoczny w wielu miejscach na uniwersytecie – począwszy od oficjalnych dokumentów po tablice informacyjnie i pamiątkowe

Relacja ze spotkania opłatkowego

Na blogu "Lipowa i okolice" pojawiła się obszerna relacja ze spotkania opłatkowego seniorów.

Zachęcam do obejrzenia: https://lipowaiokolice.blogspot.com/2019/02/spotkanie-opatkowe-w-sotwinie.html

40-godzinne nabożeństwo

NIEDZIELA - 17.02.2019
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Słotwiny - nad kościołem
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Słotwiny - pod kościołem
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Bugaja
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

NIEDZIELA - 24.02.2019
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Bugaja
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Słotwiny- pod kościołem
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Słotwiny -nad kościołem
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

NIEDZIELA - 3.03.2019
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Słotwiny - pod kościołem
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Słotwiny - nad kościołem
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Bugaja
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

Nowy witraż w naszym kościele

Kolejny witraż  poświęcony jest  nauce   o odpustach – jest związany z Rokiem Jubileuszowym i z naszym kościołem.
Witraż symbolizuje otwartą Encyklikę  Jana Pawła II Dives in misericordia (O Bożym Miłosierdziu). Patronem jest Święty Rafał Kalinowski.

„Orędzie miłosierdzia Bożego zawsze było mi bliskie i drogie – wyznał Ojciec Święty Jan Paweł II w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie - Łagiewnikach w 1997 r. – zabrałem je ze sobą na Stolicę Piotrową i [ono] niejako kształtuje obraz tego pontyfikatu”.
Rys miłosierdzia widoczny był w całym Jego życiu. Zaowocował w historii Kościoła encykliką w całości poświęconą Bogu bogatemu w miłosierdzie Dives in misericordia i ustanowił w całym Kościele Święta Bożego Miłosierdzia oraz  przekazał orędzia Miłosierdzia na trzecie tysiąclecie wiary, zawierzając świat Bożemu Miłosierdziu w 2002 roku. Dzień jego śmierci i beatyfikacji w dniu Święta Miłosierdzia są znakiem i jakby pieczęcią dla kształtu jego pontyfikatu.
Na koniec, w ósmym rozdziale encykliki, Jan Paweł II wzywa Kościół do trwania na modlitwie: "W żadnym czasie, w żadnym okresie dziejów - a zwłaszcza w okresie tak przełomowym jak nasz - Kościół nie może zapomnieć o modlitwie, która jest wołaniem o miłosierdzie Boga wobec wielorakiego zła, jakie ciąży nad ludzkością i jakie jej zagraża. (...) Im bardziej świadomość ludzka, ulegając sekularyzacji, traci poczucie sensu samego słowa "miłosierdzie" - im bardziej, oddalając się od Boga, oddala się od tajemnicy miłosierdzia - tym bardziej Kościół ma prawo i obowiązek odwoływać się do Boga Miłosierdzia”.

Pierwsza kwatera okna zawiera - obraz  św. Rafał Kalinowski. Beatyfikacja odbyła się 22 czerwca 1983 roku w Krakowie natomiast Kanonizacja – 17 listopada 1991 roku w Rzymie. Wspomnienie liturgiczne przypada 20 listopada.
Od momentu święceń kapłańskich jego życie było poświęcone przede wszystkim pracy w konfesjonale i kierownictwu duchowemu.
„Rafał Kalinowski (imię chrzcielne - Józef) urodził się 1 września 1835 roku w Wilnie. Po maturze przez dwa lata studiował w instytucie Agronomicznym w Hory-Horkach, następnie w Mikołajewskiej Akademii Inżynierskiej w Petersburgu, wstępując równocześnie do rosyjskiego wojska. Gdy wybuchło powstanie styczniowe, poprosił o dymisję i przyjął nominację na naczelnika wydziału wojny w powstańczym Wydziale Wykonawczym Litwy. Aresztowany w marcu 1864 roku, został skazany na 10 lat katorgi w Usolu koło Irkucka. Po uwolnieniu przez trzy lata był wychowawcą księcia Augusta Czartoryskiego. W 1877 roku wstąpił do zakonu karmelitów bosych w Grazu w Austrii. W 1892 roku został fundatorem klasztoru w Wadowicach, przy którym powstało małe seminarium. Od momentu święceń kapłańskich jego życie było poświęcone przede wszystkim pracy w konfesjonale  kierownictwu duchowemu. Zmarł 15 listopada 1907 roku w Wadowicach. Sanktuarium św. Rafała znajduje się w Czernej. (NASI ŚWIĘCI - Rozważania o Polakach beatyfikowanych i kanonizowanych przez Jana Pawła II, red. W. Zagrodzki CSsR, Kraków 2009).

O łasce nawrócenia Św. Rafał pisze:  „Bóg w miłosierdziu swoim podźwignął mnie ze stanu niewiary właśnie wtedy, kiedy wkrótce miała nastąpić chwila próby i cierpienia, które bez wiary stają się albo drogą upadku, albo — co może jeszcze gorzej — pychy i wyrzutów [względem] Opatrzności. Dzisiaj, ogrzany uczuciem religijnym, w cierpieniu widzę pokutę za przeszłość, spokojnie patrzę w rzeczywistość i w przyszłości światłą upatruję nadzieję dla siebie, we wszelkim położeniu, w jakim spodoba się Opatrzności mnie doświadczyć”. W ten sposób charakteryzował swoją sytuację duchową św. Rafał na samym początku zesłania syberyjskiego. Odwołuje się do głębokiego przeżycia, jakim była dla niego spowiedź po dziesięciu latach przerwy w przystępowaniu do sakramentu pojednania. Przypisuje Bożemu Miłosierdziu łaskę nawrócenia. I pragnie swoim życiem wynagrodzić Bogu lata, w których wędrował po obrzeżach wiary. Postanawia czynić miłosierdzie, sam doznając jego niezgłębionych skutków. Staje się tym samym sługą tego największego i najważniejszego przymiotu Bożej natury”. (o. Bartłomiej Józef Kucharski OCD W służbie Bożego Miłosierdzia Św. Rafał Kalinowski OCD (str. Int.)

Witraż zawiera słowa: Zdobyty przez Chrystusa, słowa te JP II wypowiedziane podczas beatyfikacji Rafała Kalinowskiego oraz Szkaplerz karmelitański. Szkaplerz jest Szatą Maryi, jest znakiem pokuty i nawrócenia. W Wadowicach JPII przyjął szkaplerz, Tam chodził do spowiedzi.

W małym okienku witraża u góry Paliusz papieski „noszony jest wyłącznie jako element stroju liturgicznego, mający podkreślić funkcję i władzę metropolity w zgromadzeniu oraz jego łączność ze Stolicą Apostolską (str. Int.), oraz Pierścieniem Rybaka Jana Pawła II.

„Kościół karmelitów bosych w Wadowicach został ogłoszony 19 marca sanktuarium św. Józefa. Czczony w nim obraz świętego został przyozdobiony przez kard. Franciszka Macharskiego szczególnym wotum – Pierścieniem Rybaka Jana Pawła II. Papież wydał również z tej okazji specjalną bullę. W uroczystościach w wadowickim kościele karmelitów uczestniczyło ok. 1,5 tys. wiernych z kraju i zagranicy. Kard. Franciszek Macharski w homilii podkreślił, że papieski pierścień nie jest prezentem, ale „znakiem uznania, szczególnej miłości i związania Ojca Świętego z tą ziemią”, jest także znakiem przymierza zawartego przez Boga Ojca we chrzcie św., znakiem bycia wiernym do końca i całkowicie. Przyozdobienie pierścieniem obrazu św. Józefa jest radosną chwilą dla Kościoła krakowskiego i nie tylko – dodał kardynał.„Wdzięczny przybranemu Ojcu Jezusa Chrystusa za jego opiekę, inspirując się gestem mojego poprzednika bł. Jana XXIII, który w roku inauguracji Soboru Watykańskiego II podarował swój papieski pierścień dla przyozdobienia nim dłoni św. Józefa na obrazie czczonym w kolegiacie (kaliskiej – przyp. red.) ofiaruję w roku srebrnego jubileuszu mojego pontyfikatu pierścień papieski dla podobnego przyozdobienia obrazu Żywiciela Syna Bożego w wadowickim kościele karmelitańskim” – napisał w papieskiej bulli Jan Paweł II. (por. Tadeusz A. Janusz  Niedziela Ogólnopolska 14/2004.

W drugiej kwaterze okna napis napis: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt5,2) z Kazania na Górze Pana Jezusa, słowa zawarte są w Encyklice. Witraż zawiera napis: Cześć, miłość, wynagrodzenie Sercu Jezusowemu. „Początki Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa sięgają czasów Golgoty; tam, u stóp Ukrzyżowanego czuwali pierwsi trzej członkowie – Najświętsza Maryja Panna, św. Maria Magdalena i św. Jan. Na bazie objawień Pana Jezusa św. Małgorzacie Marii Alacoque w klasztorze w Paray-le-Monial we Francji, siostra Maria od Najświętszego Serca, z siostrzanego francuskiego klasztoru znajdującym się w mieście Bourg-en-Bressew – narysowała tarczę zegara, w środku której znajdowało się włócznią przebite Serce Jezusa; u góry rysunku umieściła słowa: cześć, miłość, wynagrodzenie, zaś u dołu: Straż Honorowa Najświętszego Serca. Tak powstało Arcybractwo i zegar Straży Honorowej, który od 1863 r. jest symbolem prowadzącym niezliczone rzesze z całego świata do Boga. Każdy z członków wstępujący do Arcybractwa wybiera jedną godzinę w ciągu dnia i przeżywa ją w zjednoczeniu z Eucharystycznym Sercem Jezusa, ofiarowuje swoje codzienne zajęcia w duchu miłości i wynagrodzenia za grzechy ludzi, zwłaszcza za niewdzięczność i zapomnienie wobec ogromu miłości najświętszego Serca Jezusowego”.(str. int. Bazylika Katedralna w Tarnowie)
Ściana pod chórem przy konfesjonale poświęcona św. Józefowi, znajduje się tam  płaskorzeźba św. Józefa z Jezusem. Adh. JPII. „Redemptoris Custos” (O św. Józefie).

Parafiada Zimowa

W VIII Parafiadzie Zimowej wzięło udział 79 osób.

Narty:

Przedszkole
I - Dominik Wandzel

Kl. I-III
I - Paweł Kubaczka
II - Michał Kurowski

Kl.IV-VIII
I – Martyna Jakóbiec
II - Miłosz Jakóbiec
III - Maria Konieczny

Sanki

Przedszkolaki
I - Dominik Wandzel
II - Wojciech Jakubiec
III - Klemens Damek

Kl.I-III
I - Małgorzata Pietraszko
II - Oliwier Semik
III - Dawid Dobija

Kl.IV-VIII
I - Bartosz Konior
II - Maksymilian Ćwikła
III - Anita Jasek

Sanki - Dorośli
I - Sylwia Jasek
II - Aleksandra Jakubiec
III - Sylwia Konior

Zjazd „na byle czym”

I - Tymoteusz Bogol
II - Katarzyna Dobija
III - Szymon Jakóbiec
III - Lena Kastelik

Kl.I-III
I - Michał Kurowski
II - Patrycja Capanda
III - Adam Bułka

Kl.IV-VIII
I - Piotr Jakobiec
II - Piotr Jakubiec
III - Wiktoria Bobija

Dorośli
I - Jan Binda
II - Fabian Bogol
III - Anna Semik

FOTORELACJA:

Relacja z Festiwalu Kolęd i Pastorałek

Na blogu "Lipowa i okolice" ukazała się relacja z XIV Festiwalu Kolęd i Pastorałek.

Wyrazy wdzięczności dla prowadzących blog za uczestnictwo w wydarzeniu i piękne zdjęcia.

Relacja dostępna jest tutaj: https://lipowaiokolice.blogspot.com/2019/01/xiv-festiwal-koled-i-pastoraek-w.html

VIII Zimowa Parafiada

Dzień Seniora

W sobotę 12 stycznia 2019 roku odbył się opłatek Seniorów. O godz. 14.00 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie odbyła się uroczysta Msza św. w intencji ludzi starszych, samotnych, emerytów i rencistów. Po Mszy św. w Domu Strażaka odbył się opłatek dla tych osób z całej Parafii: Słotwiny i Lipowej Bugaj i Poddzielec.

Spotkanie w OSP w Słotwinie rozpoczęło się Jasełkami przygotowanymi przez uczniów klasy VIII Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Słotwinie. Następnie nadszedł czas na życzenia, łamanie się opłatkiem, rozmowę, wspólne kolędowanie i poczęstunek .

Audiencja generalna Papieża Franciszek 11 marca 2015 - fragmenty

Poeci modlitwy

„W dzisiejszej katechezie kontynuujemy refleksje o dziadkach, rozważając wartość i znaczenie ich roli w rodzinie (… ) to prawda, że społeczeństwo ma skłonność do odrzucania nas, ale Pan na pewno nie. Pan nas nie odrzuca nigdy. On nas wzywa, byśmy Go naśladowali w każdym okresie naszego życia, i również starość ma w sobie łaskę i misję, prawdziwe powołanie od Pana. Starość jest powołaniem…

«Obchodzimy 50-lecie ślubu, obchodzimy 60-lecie ślubu». Ważne jest pokazywanie tego młodym, którzy szybko się męczą; ważne jest świadectwo wierności osób starszych(…) Ewangelia wychodzi nam naprzeciw z pięknym obrazem, wzruszającym i pokrzepiającym. Jest to obraz Symeona i Anny, o których mówi ewangelia dzieciństwa Jezusa, spisana przez św. Łukasza. Byli z pewnością w podeszłym wieku «starzec» Symeon i «prorokini» Anna, która miała 84 lata. Ta kobieta nie kryła swojego wieku. Ewangelia mówi, że czekali na przyjście Boga codziennie, z wielką wiernością, od wielu lat. Bardzo chcieli doczekać tego dnia, dostrzec jego znaki, wyczuć początek. Być może byli też trochę pogodzeni z tym, że umrą nie doczekawszy tego: to długie oczekiwanie nadal jednak wypełniało całe ich życie, nie mieli zajęć ważniejszych od tego: oczekiwania na Pana i modlitwy. Tak więc kiedy Maryja z Józefem dotarli do świątyni, by wypełnić postanowienia Prawa, Symeon i Anna natychmiast zareagowali, pod natchnieniem Ducha Świętego (por. Łk 2, 27). Ciężar wieku i oczekiwania znikł w jednej chwili. Rozpoznali Dzieciątko i odkryli nową siłę do nowego zadania: dziękowania za ten Znak Boga i dawania o Nim świadectwa. Symeon zaimprowizował piękny hymn radości (por. Łk 2, 29-32) — był w tym momencie poetą — a Anna stała się pierwszą głosicielką Jezusa: «mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem» (Łk 2, 38).

Drodzy dziadkowie, drogie osoby starsze, idźmy w ślady tych nadzwyczajnych starców! Stawajmy się i my po trosze poetami modlitwy: zasmakujmy w szukaniu naszych słów, przyswajajmy sobie te, których nas uczy Słowo Boże. Modlitwa dziadków i osób starszych to wielki dar dla Kościoła! Modlitwa osób starszych i dziadków jest darem dla Kościoła, jest bogactwem! Jest też wielkim zastrzykiem mądrości dla całej społeczności ludzkiej: przede wszystkim dla tej, która jest zbyt zabiegana, zbyt zajęta, zbyt roztargniona. Ktoś musi jednak opiewać, również za nich, opiewać znaki Boga, głosić znaki Boga, modlić się za nich! Spójrzmy na Benedykta XVI, który postanowił spędzić na modlitwie i słuchaniu Boga ostatni okres swojego życia! To jest piękne! Wielki wierzący z ubiegłego wieku, prawosławny, Olivier Clément powiedział: «Cywilizacja, w której ludzie się nie modlą, jest cywilizacją, w której starość nie ma już sensu. I to jest przerażające, potrzebujemy przede wszystkim osób starszych, które się modlą, bo starość po to jest nam dana». Potrzebujemy osób starszych, które się modlą, bo starość jest nam dana właśnie po to. Piękną rzeczą jest modlitwa osób starszych.

Możemy dziękować Panu za otrzymane dobrodziejstwa i wypełnić otchłań niewdzięczności, która Go otacza. Możemy wstawiać się za oczekiwaniami młodych pokoleń i ocalać godność pamięci i poświęceń pokoleń minionych. Możemy przypominać młodym ambitnym, że życie bez miłości jest życiem jałowym. Możemy mówić młodym zastraszonym, że lęk przed przyszłością można przezwyciężyć. Możemy nauczyć młodych zbyt zakochanych w samych sobie, że jest więcej radości w dawaniu niż w przyjmowaniu. Dziadkowie i babcie tworzą stały «chór» wielkiego duchowego sanktuarium, gdzie modlitwa błagalna i pieśń chwały wspierają wspólnotę, która pracuje i walczy na polu życia.

Modlitwa, na koniec, nieustannie oczyszcza serce. Chwalenie i błaganie Boga zapobiegają twardnieniu serca pod wpływem urazu i egoizmu.

FOTORELACJA:

Festiwal Kolęd i Pastorałek

6 stycznia w dzień Trzech Króli w naszej parafii odbył się już XIII Festiwal Kolęd i Pastorałek. W tym roku wzięło w nim udział 19 uczestników. Podzieleni zostali na następujące kategorie: soliści młodsi, czyli dzieci od przedszkola do drugiej klasy, soliści starsi, czyli dzieci klasy trzeciej, czwartej oraz piątej, duety i tria oraz grupy kolędnicze. Podczas tegorocznego festiwalu towarzyszyła nam postać błogosławionej Anieli Salawy, której witraż niedawno został zamontowany w naszym kościele oraz list do dzieci św. Jana Pawła II. Wszystkim występom przysłuchiwało się jury, w którego skład wchodziły: Pani Maria Binda-Sapeta, Pani Maria Wandzel oraz Pani Sabina Widomska. Festiwal Kolęd i Pastorałek rozpoczęły przedszkolaki z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Słotwinie. Następnie mieliśmy okazję wysłuchać śpiewu dzieci z Kapeli Góralskiej „Mały Ondraszek” ze Szczyrku. Po zakończeniu konkursu gościliśmy kolędników z Pierśćca, którzy przyjechali do nas z naszym rodakiem księdzem Krzysztofem Wilkiem. Kolejną z grup kolędniczych była jak co roku rodzina Wronów i Traczów, następnie słuchaliśmy występu Koła Gospodyń Wiejskich ze Słotwiny oraz „Kolędników od kaplicy”. Dla wszystkich uczestników przygotowane były upominki.

Wyniki konkursu:

Soliści młodsi:
I. Magdalena Socha
II. Marysia Matuszek
III. Paulina Matuszek ex aequo Iga Jakubiec

Soliści starsi:
I. Filip Śliwa ex aequo Julia Ćwikła
II. Oliwier Semik ex aequo Julia Kowalska

Duety i tria:
Wyróżnienie specjalne: Martyna Sadlik i Agnieszka Mrowiec
I. Zosia i Kacper Bojdys ex aequo  Małgosia i Karol Pietraszko
II. Julia i Zuzanna Wolny
III. Nadia Konior, Zuzanna Wieczorek i Patrycja Waluś

FOTORELACJA:

Koncert Chóru "Ave Maria"

W uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia 2019 roku gościliśmy w naszej Parafii Chór „Ave Maria”. Chór powstał w styczniu 2000r. przy Parafii Wniebowzięcia NMP w Bestwinie. Ideą powstania były obchody 900-lecia istnienia bestwińskiej parafii. Dyrygentem jest doświadczony chórmistrz Pan mgr Marian Lubicki. Chór występuje głównie podczas uroczystości kościelnych, patriotycznych i okolicznościowych w kraju i zagranicą. Dziękujemy za ubogacenie swoim śpiewem Liturgii Eucharystycznej i za uroczysty koncert po Mszy Świętej.

Chór wykonał między innymi.: Gdy się Chrystus rodzi , Zaśnij Dziecino, Dzisiaj w Betlejem, Dziecino słodka, Gdy śliczna Panna, Oj maluśki, maluśki, Tryumfy Króla Niebieskiego, Mędrcy świata, Bóg się rodzi, Cicho na Ziemi oraz dla uczczenia 100-lecia odzyskania Niepodległości: Białe róże, O mój rozmarynie, Piechota, Marsz pierwszej brygady.