Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie wwww

Plenerowa Droga Krzyżowa - Zaproszenie

Parafia Słotwina
Nabożeństwo Drogi Krzyżowej
w piątek poprzedzający Niedzielę Palmową 7.04.2017 godz. 15.00

Tradycyjnie, już po raz siódmy pragniemy w naszej Parafii przeżyć plenerowe Nabożeństwo Drogi Krzyżowej.

Rozpoczniemy przy Krzyżu misyjnym i  Pomniku pamięci: Tych, którzy zginęli za Ojczyznę, Wysiedlonym i Ojcu świętemu Janowi Pawłowi II dalej przejdziemy drogą nad kościołem skręcimy w boczną drogę tą nową w stronę Poddzielca, Kalonką w stronę Przysłopu i skręcimy na „Gorylkę” (717 m.n.p.m.), gdzie znajduje się krzyż poświęcony Janowi Pawłowi II. Krzyż wdzięczności za dar Papieża Polaka, który został umieszczony po śmierci Ojca Świętego 2005r. przez Rodzinę Barbarę i Jana Pawlus.W roku Kanonizacji Jana Pawła II 2014 r. w tym samym miejscu powstał nowy krzyż dębowy - wysokości 4 metrów, osadzony na metalowej postawie, który zostanie poświęcony w czasie tego Nabożeństwa.
Jan Paweł II rozważał Drogę Krzyżowa w każdy piątek nie tylko w Wielkim Poście. To na Jego polecenie w Ogrodach Watykańskich, na dachu apartamentu papieskiego, pojawiły się stacje Drogi Krzyżowej. Tam najbardziej lubił ją odprawiać. Historyczne zdjęcie ,które obiegło cały świat jak papież był przytulony do krzyża w ostatni w Wielki Piątek przed swoją śmiercią. Niech Jan Paweł II będzie naszym przewodnikiem w drodze za cierpiącym Jezusem.

Trasa Plenerowej Drogi Krzyżowej w naszej parafii to droga jaką pokonał Arcybiskup Karol Wojtyła odwiedzając 1964 roku w czasie Wizytacji Kanonicznej w parafii Lipowa 94-letnią parafiankę, która przez całe życie odznaczała się wielką wiernością w uczęszczaniu do kościoła (z odległości ok. 7 km). Krzyż znajduje się blisko miejsca w którym zamieszkiwała  Ta osoba.

Krzyż niesiony będzie przez przedstawicieli różnych stanów, wspólnot i organizacji:

• Stacja I - Dzieci Szkoły Podstawowej 
• Stacja II - Gimnazjum
• Stacja III - Młodzież
• Stacja IV - Ministranci
• Stacja V - Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży
• Stacja VI - Akcja Katolicka
• Stacja VII - Koło Gospodyń Wiejskich
• Stacja VIII - Róża św. Urszuli Ledóchowskiej
• Stacja IX - Róża Rodzin św. Teresy
• Stacja X - Róża św. Faustyny
• Stacja XI - Róża św. Rodziny
• Stacja XII - Róża św. Jadwigi
• Stacja XIII - Róża św. Józefa
• Stacja XIV - Strażacy

Na zakończenie plenerowej Drogi Krzyżowej Msza św. dziękczynna na „Gorylce” .
Krzyż z Drogi Krzyżowej będzie umieszczony w kaplicy.
Po Drodze Krzyżowej w kościele Msza św. o godz. 18.00. Kto nie może udać się na Drogę Krzyżową to kościół będzie otwarty od godz. 17.15 i indywidualnie można sobie odprawić Drogę Krzyżową.

25-lecie istnienia Diecezji Bielsko-Żywieckiej

25 marca 2017 roku w kościele katedralnym pw. Św. Mikołaja w Bielsku – Białej odbyły się główne uroczystości Jubileuszowe. 25 marca 1992 roku nasza Diecezja została powołana bulą papieża Jana Pawłas II „Totus Tuus Poloniae populus” . W Uroczystościach uczestniczyła delegacja z naszej Parafii.

http://diecezja.bielsko.pl/aktualnosci/uroczystosci-srebrnego-jubileuszu-diecezji-bielsko-zywieckiej/

Początki parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie

Pisząc o początkach naszej parafii, należy sięgnąć do roku 1900, którego cyfry zapisano na kaplicy stojącej na skrzyżowaniu dróg w Słotwinie. „Gmina Słotwina wybu­dowała dzięki własnej ofiarności kaplicę długości 10, szerokości 4,50 i wysokości 4 metrów. Tam też w każdą niedzielę i święta po połu­dniu śpiewano litanię i odmawiano różaniec. Parafianie ze Słotwiny zwracali się do władz kościelnych o uznanie tej kaplicy i o pozwole­nie na odprawianie corocznie dwóch Mszy Św.: jednej w niedzielę po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, a drugiej w niedzielę po uroczystości Najświętszej Maryi Anielskiej. Oczekiwali z tęsk­notą na odprawienie Mszy Św. w kaplicy w Słotwinie” (Z dziejów Parafii pw. św. Bartłomieja w Lipowej). Do 2008 roku czczono w tej kaplicy Najświętsze Serce Pana Jezusa. Od utworzenia parafii w Słotwinie ‒ 8 grudnia 2008 roku ‒ w kaplicy czcimy Matkę Bożą Anielską. Także w tej urokliwej ceglastej świątyni 11‒12 czerwca 1964 roku modlił się i udzielił zebranym błogosławieństwa Arcybiskup Karol Wojtyła Metropolita Krakowski.

W 1983 roku wybudowano punkt katechetyczny w Słotwinie, gdzie odbywały się lekcje religii, a także sprawowano Mszę św. i nabożeństwa. Później dom ten zaadaptowano na plebanię i kancelarię parafialną.

Mieszkańcy należeli do Parafii św. Bartłomieja w Lipowej. Jednak duża odległość od kościoła parafialnego, szczególnie kiedy droga pokonywana była przy niesprzyjających warunkach pogodowych, skłoniła do myśli o własnym kościele. Okazją stał się nadchodzący Rok 2000. W 1999 roku staraniem Ks. Proboszcza Jana Krysty, mieszkańców Słotwiny i Lipowej: Poddzielca i Bugaja oraz całej parafii rozpoczęto dobudowę do istniejącego punktu katechetycznego kaplicy dojazdowej, jako wotum Roku Jubileuszowego.

W 2005 roku decyzją J.E.Ks. Biskupa Tadeusza Rakoczego Ks. Mieczysław Grabowski (z parafii w Lipowej, w której był od 2002 roku) został skierowany do duszpasterstwa w Słotwinie. W 2006 roku powstał ośrodek duszpasterski, a 8 grudnia 2008 roku została erygowana parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, do której należą mieszkańcy Słotwiny i Lipowej: Poddzielca i Bugaja.

Rozpoczęła się praca duchowa i budowanie wspólnoty parafialnej. Codzienna Msza Św., sakramenty, nabożeństwa oraz hojność Serca Jezusowego dodawały sił do pracy. W trudach wspierały tworzące się grupy wspólnotowe: Ministranci i Lektorzy, Dzieci Maryi, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Akcja Katolicka, Róże Różańcowe, Zespół Charytatywny i Rada Duszpasterska. Uczestnictwo w tych grupach oraz formacja mobilizowały wszystkich do budowania wspólnego dzieła i większej aktywności duchowej. Parafiady, pielgrzymki, plenerowa Droga Krzyżowa, Festiwal Kolęd i Pastorałek, konkurs palm, spotkania ze św. Mikołajem, wędrówki w góry umacniały jedność. Wraz z pracą nad duchowością człowieka trwały prace dostosowania kaplicy dojazdowej do roli kościoła oraz punktu katechetycznego do pełnienia funkcji plebani i kancelarii parafialnej.

Kościół powstał jako wotum Roku Jubileuszowego, stąd też wystrój świątyni i otoczenia nawiązuje do tego wielkiego wydarzenia. W 2009 roku powstał ołtarz główny będący symboliką Pisma Świętego, w którym jest umieszczony obraz Serca Pana Jezusa, później wyrzeźbiono jeszcze symbolikę Ducha Św. z napisem „Słowo stało się Ciałem”. Obecnie trwają prace nad przedstawieniem Boga Ojca, które zwieńczy ołtarz główny. Powstał także ołtarz soborowy, ambonka i chrzcielnica.

W 2010 roku powstały boczne ołtarze symbolizujące księgi: Encyklikę Jana Pawła II „Matka Odkupiciela” z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, oraz „Dzienniczek” Św. Faustyny Kowalskiej z obrazem Jezusa Miłosiernego i Faustyny. Poniżej przedstawienia Dzienniczka w relikwiarum znajdują się relikwie: św. Ojca Pio, św. Faustyny, bł. Ks. Jerzego Popiełuszki, bł. Marii od Apostołów, św. Filipa Smaldone, św. Archanioła Tadiniego, bł. Franciszka i Hiacenty, św. Joanny Beretty Molli. W ołtarzu Matki Bożej Częstochowskiej są także umieszczone relikwie św. Jana Pawła II. Bóg pozostał wśród nas w Słowie Bożym i Eucharystii. Przemawia przez Maryję, świętych i błogosławionych, przez papieża Jana Pawła II i jego dokumenty.

Wokół kościoła Znaki Roku Jubileuszowego A.D.2000

W 2010 roku powstał Krzyż misyjny i symbolika Drzwi Świętych i pomnik poświęcony Janowi Pawłowi II z napisem : „Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi” oraz symbolika otwartych drzwi składających się z dwóch skrzydeł. W pierwszej widnieje napis: „W hołdzie naszym bliskim, którzy zginęli za Ojczyznę, w 70. rocznicę pacyfikacji mieszkańców Słotwiny, Bugaja i Poddzielca”, a w drugiej napis „Jezu ufam Tobie” i Misjom Świętym z miejscem na wpisywanie dat. Na murze różańcowym znajduje się tablica z zachętą Św. Jana Pawła II do odmawiania różańca oraz tablice różańcowe z poszczególnymi tajemnicami.

W 2011 roku poświęcono nowe dzwony: Serca Pana Jezusa, Św. Faustyny i sygnaturkę zadedykowaną Janowi Pawłowi II. Poświęcenia dokonał Ks. Biskup Tadeusz Rakoczy. Dzwony zostały zestrojone z czwartym, w posiadaniu którego była już wcześniej parafia, a poświęconego Matce Bożej (został on odlany w 1923 roku jeszcze dla kościoła w Lipowej). Imiona oraz dedykacje dzwonów są ściśle powiązane z wezwaniem i wystrojem kościoła.

Także w 2011 roku wybudowano kapliczkę i poświęcono figurę Matki Bożej Fatimskiej, odbyło się wówczas pierwsze nabożeństwo fatimskie. Od tej pory nabożeństwa te przywołują parafian każdego 13. dnia miesiąca od maja do października.

W 2012 roku powstały stacje Drogi Krzyżowej w kościele.

W 2013 roku zainstalowano nowe organy firmy Allen, na placu kościelnym wzniesiono ołtarz polowy z płaskorzeźbą Świętej Rodziny i z napisem „Święta Rodzino bądź nam wzorem”. Powstała także symbolika góry Synaj z rzeźbą św. Krzysztofa i napisem: „Święty Krzysztofie polecamy się Twojej opiece”. Święty ten jest męczennikiem i patronem podróżnych oraz kierowców. W tym samym roku w kościele umieszczono także płaskorzeźbę Jezusa Ukrzyżowanego z Janem Pawłem II. Ma ona być zachętą do pojednania się z Bogiem i drugim człowiekiem. Zainstalowano również płaskorzeźbę Św. Józefa, opiekuna Jezusa, związanego z przyjściem Chrystusa na świat i Rokiem Świętym. Patron i wzór dla ludzi pracy, człowiek błogosławieństw i Ewangelii

W 2015 roku na placu kościelnym powstała Droga Światła, która pozwala na przeprowadzanie coraz bardziej popularnego nabożeństwa wielkanocnego. Polega ono na przeżywaniu 14 spotkań Chrystusa Zmartwychwstałego z uczniami i służy rozważaniu tajemnic paschalnych.

2016 roku umocowano na ścianach świątyni płaskorzeźby Św. Floriana, Św. małgorzaty Marii Alacoque i Św. Jana, Apostoła spoczywającego na Sercu Pana Jezusa.Trwają prace nad dokończeniem oltarza głównego.

W lutym 2017 roku w kościele pierwszy witraż -Chrzest-uświęcające zadanie Kościola,symbolizujący otwartą encyklikę "Redemptor hominis" Jana Pawła II.          Ks. proboszcz

Tablica informacyjna

Na skrzyżowaniu dróg w Słotwinie od 1900 roku istnieje kaplica w której obecnie czcimy Matkę Bożą Anielską. To dla nas szczególne miejsce, milczący świadek pamiętająca tragiczne wydarzenia I i II Wojny Światowej, wysiedleń, modlitw, nabożeństw i sprawowanych Mszy świętych oraz wizyty i udzielonego błogosławieństwa przez metropolitę krakowskiego Arcybiskupa Karola Wojtyłę, papieża Świętego Jana Pawła II. Obok kaplicy powstał w Roku Jubileuszowym A.D. 2000 roku nowy kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Z myślą o szacunku do tego miejsca, dbając o wizerunek naszej Parafii na prośbę wielu parafian i turystów zaprojektowałem nową tablicę informacyjną, ubogaconą w zdjęcia o następującej treści:

STRONA LEWA

Słotwina – miejscowość w Gminie Lipowa

Gmina Lipowa jest ulokowana w zachodniej części Kotliny Żywieckiej. Wyjątkowe umiejscowienie u podnóża Skrzycznego – najwyższego szczytu Beskidu Śląskiego o wysokości 1257 m n.p.m. ‒ stanowi o malowniczości należących do gminy miejscowości.

Siedzibą gminy jest Lipowa, a w jej skład wchodzą: Lipowa, Słotwina, Leśna, Ostre, Sienna i Twardorzeczka, miejscowości znajdujące się w granicy powiatu żywieckiego w województwie śląskim.

Lipowa nazwę swą wzięła od polskiej nazwy drzewa liściastego ‒lipa ‒ należącego do podrodziny lipowatych. Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis (z lat 1470‒1480) wymienia nazwę miejscowości w zlatynizowanej formie Lypowa.

Ważną rolę w dziejach Lipowej i Słotwiny odegrał Ks. Ferdynand Sznajdrowicz proboszcz parafii Lipowa w latach 1924-1940, gorliwy kapłan, wielki patriota, społecznik, jak również opiekun biednych i potrzebujących.

Ks. Ferdynand Sznajdrowicz wraz z 36 mieszkańcami Gminy Lipowa został rozstrzelany 18 stycznia 1940 roku w Katowicach.

Słotwina jest położona na wysokości 430‒570 m n.p.m. Pierwsze wzmianki o niej można odnaleźć w Dziejopisie Żywieckim (z lat 1400‒1728) autorstwa Andrzeja Komonieckiego. Tam też opisano pochodzenie nazwy miejscowości: od „słodkich jagód albo trześni tam rodzących się i tam wielu będących drzew nazwana”. W Dziejopisie odnotowano również zwrot o budowaniu kościoła w Lipowej przez „Wielkich Słotwinian i Lipowian” w 1309 roku.

8 grudnia 2010 roku na Pomniku przy kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie umieszczono tablicę upamiętniającą 70. rocznicę wysiedleń z naszej miejscowości. Za patrona modlitw w intencji naszej Ojczyzny obrano bł. Ks. Jerzego Popiełuszkę, kapłana, męczennika, kapelana Solidarności, obrońcę praw człowieka.

STRONA PRAWA

Parafia Rzymskokatolicka pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie

Do parafii erygowanej 8 grudnia 2008 roku należą mieszkańcy Słotwiny i Lipowej: Poddzielca i Bugaja. Wcześniej wierni byli przypisani do parafii św. Bartłomieja w Lipowej.

Kościół powstał jako wotum Roku Jubileuszowego A.D. 2000 staraniem mieszkańców Słotwiny i Lipowej: Poddzielca i Bugaja oraz całej parafii. Wystrój kościoła i otoczenia nawiązuje do tego wielkiego wydarzenia.   W prezbiterium Trójca Święta: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. W ołtarzu głównym symbolika Księgi Pisma św. Boczne ołtarze to symbolika ksiąg:- encykliki papieża Jana Pawła II „Matka Odkupiciela” oraz „Dzienniczka” św. Faustyny.

Wokół kościoła Znaki Roku Jubileuszowego A.D.2000.

Odpust parafialny odbywa się w niedzielę po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa

MSZE ŚWIĘTE
niedziela – 8.30, 10.30
w tygodniu:
poniedziałek, środa, piątek – 18.00
wtorek, czwartek, sobota – 7.00

Obok kościoła znajduje się kaplica wybudowana w 1900 roku. Parafianie czczą w niej Matkę Bożą Anielską. Uroczystość odpustowa odbywa się 2 sierpnia.

W tej kaplicy 11‒12 czerwca 1964 roku modlił się i udzielił błogosławieństwa zebranym mieszkańcom Metropolita Krakowski Arcybiskup Karol Wojtyła.

Ks. Proboszcz

Zofia Paleczna w naszej pamięci

W niedzielę 5 marca 2017 r. przypadła 40 rocznica śmierci śp. Zofii Palecznej. Po Mszy świętej sprawowanej o radość życia wiecznego dla niej o godz.15.30 Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży z pomocą Pani Sołtys przygotowało program przybliżający jej postać młodemu pokoleniu, korzystając ze wspomnień naszych babć i dziadków.

Pani Zofia to osoba, która całe życie poświęciła mieszkańcom naszej Parafii. Kobieta, która wychowywała kolejne pokolenia naszej lokalnej społeczności,.

Urodziła się 12 lutego 1905 roku w Żywcu. Tam też ukończyła Seminarium Nauczycielskie. Jako młoda nauczycielka przybyła do Słotwiny, mając zaledwie 18 lat, wraz ze swoją siostrą Heleną. W 1936 roku objęła stanowisko kierownika placówki po Bronisławie Studenckim. Po wysiedleniu Słotwinian 8 grudnia 1940 roku i zajęciu budynku szkoły dla dzieci niemieckich osadników Pani Zofia w marcu 1941 roku została przeniesiona do miejscowości Krzyżówki, a następnie Krzyżowa, gdzie pracowała do zakończenia wojny. Już w kwietniu 1945 roku powróciła do Słotwiny i pracowała jako nauczycielka, a oprócz tego w wolnych chwilach jako opiekunka i pielęgniarka.

„Warunki do nauki były trudne. Pani Paleczna, razem z drugim nauczycielem Panem Kusiem, utworzyli 7-klasową szkołę Powszechną. W tych czasach wymagało to wielu talentów: organizacyjnych, pedagogicznych i wiedzy merytorycznej, ponieważ dzieci, które wróciły z wojennej tułaczki, były w różnym wieku.

Nie było podręczników ani zeszytów. Pani Paleczna była człowiekiem mądrym, oczytanym, ale także lubiącym dyscyplinę. Może właśnie dlatego spod jej skrzydeł wyszli ludzie, którzy w dorosłym życiu dali sobie radę. Miarą jej nauczycielskich zdolności niech będą wychowankowie, którzy później ukończyli studia pedagogiczne, wojskowe, medycynę a jeden pracował w studiu filmów rysunkowych w Bielsku-Białej. Oczywiście, że musieli ukończyć szkołę średnią i studia, ale podstawy mieli solidne.

Pani Paleczna mieszkała w szkole a później w prywatnych domach mieszkańców Słotwiny”.

„Miała piękne kaligraficzne pismo. Przez jakiś czas prowadziła kronikę szkolną. Pięknie szydełkowała. W wolnych chwilach wyrabiała obrusy, firanki, kołnierzyki itp. dzieląc się swymi umiejętnościami z innymi”.

„Przede wszystkim była bardzo religijna. Codziennie uczestniczyła we Mszy Świętej w kościele w Godziszce. W naszej kaplicy prowadziła nabożeństwa majowe i różańcowe. Prywatnie odmawiała brewiarz”.

„Zofia Paleczna to osoba, z którą zetknął mnie los podejmując pracę w Szkole podstawowej w Słotwinie. Będąc młodym człowiekiem i młodym nauczycielem, z szacunkiem odnosiłem się do szanownej Pani Zofii, która swym autorytetem, wiedzą i przykładem, była wzorem do naśladowania, sądzę, że dla wszystkich nauczycieli ówczesnego Grona Pedagogicznego.

Cicha, spokojna, opanowana, nigdy prawie niepodnosząca głosu, używająca słów trafiających do serc koleżanek i kolegów oraz uczniów. Była wzorem do naśladowania dla wszystkich, bez względu na pochodzenie i wyznanie.

To Pani Zofia dawała przykład w trudnych chwilach dla wiary, że jest osobą niezwykle wierzącą, a także praktykującą i swoje religijne przekonania poprzez swoją postawę i odpowiedni przykład starała się zaszczepić młodemu pokoleniu, jakże w życiu cenne wartości.”

Nigdy nie założyła własnej rodziny. Ale to właśnie dzięki temu mogła bez reszty poświęcić się innym. Nawet będąc na emeryturze pomagała w nauce dzieciom i młodzieży. Na emeryturę odeszła po 40 latach pracy.

Była bardzo wymagająca i zdyscyplinowana. I tej dyscypliny wymagała od innych. Potrafiła pochwalić za dobre, ale także ukarać za złe zachowanie, uczyła pięknej mowy i kulturalnego zachowania. Spotykając się z innymi używała pozdrowienia „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. Można rzec o niej, że wychowała kilka pokoleń mądrych, uczciwych, pracowitych i kochających swą Ojczyznę ludzi. Poświęciła się dla nich bez reszty, chociaż mogła wyjechać do wielkiego miasta i tam sobie ułożyć życie.

Przez wielu nazywana „Święta wychowawczynią”, bo miała ogromny wpływ na podopiecznych. Charyzmatyczna, uzdolniona, niezwykle skuteczna, w swych działaniach docierała do wszystkich, nawet tych zagubionych, niekiedy zniewolonych młodych ludzi.

„Wzór człowieczeństwa – dobra, mądra, uczciwa, sprawiedliwa, radosna, kochająca bliźniego, szczodra wobec niego, darzyła ludzi pomocą, radą, uśmiechem i modlitwą.

Wzór nauczyciela – kochała dzieci, darzyła je miłością, dobrocią, zawsze spokojna, opanowana, tłumaczyła wiedzę, ale przede wszystkim wiarę, podstawowe wartości życia, miłość do drugiej osoby. Uczyła wybaczać i wybaczała, zawsze skromna, pogodna i uśmiechnięta.

Wzór religijności – w jej życiu osobistym i nauczycielskim Bóg był najważniejszy, ufała Bożemu Miłosierdziu, w Bogu pokładała swoje radości i troski, Najświętszej Maryi zawierzyła Siebie, swoich bliskich i wychowanków, codzienną modlitwą obejmowała wszystkich, prowadziła Różaniec.

Mówiła o wezwaniu do uświęcenia całego naszego życia, każdej, nawet najdrobniejszej czynności, którą wykonujemy.

Najbardziej utkwiła mi w pamięci modlitwa którą kończyła m.in. takimi słowami: „ Wszystkie nasze ofiary mają wartość jedynie na mocy ofiary jaką złożył Syn Boży, stając się człowiekiem i umierając za nas na drzewie Krzyża”

Panią Paleczną pamiętają wszyscy trochę starsi mieszkańcy Słotwiny. Jej sylwetki w ciemnym płaszczyku i chustce na gładko uczesanej głowie nie sposób zapomnieć. Zawsze uśmiechnięta, skromna i taktowna. Wrośnięta w społeczność, w której spędziła kilkadziesiąt lat. Przemierzała tę drogę wiele razy. Nie była kimś wielkim, ale jej codzienna praca i oddanie, najpierw w zawodzie a później w szarej, dosyć ubogiej egzystencji, zasługują na upamiętnienie jej postaci.

Kontynuujmy więc jej dzieło, aby każde kolejne pokolenie nie skupiało się tylko na materialnym bycie, ale odważnie kroczyło przez świat i nie wstydziło się wyznawać Boga ani chrześcijańskich wartości.

„Pamięć o niej i o tamtych niełatwych czasach, powinniśmy przekazywać młodemu pokoleniu, bo to właśnie tacy ludzie jak Pani Paleczna tworzyli historię naszej Małej Ojczyzny, która nazywa się Słotwina”.

Pierwszy witraż w naszym kościele

Witraż - Chrzest – uświęcające zadanie Kościoła

Witraż symbolizuje otwartą encyklikę Jana Pawła II „Redemptor Hominis” (Odkupiciel człowieka).

W pierwszej kwaterze okna Święty Jan Paweł II podpisujący bulę ogłaszającą Wielki Jubileusz 2000- Incarnationis misterium (Tajemnica Wcielenia) - napis na Buli oraz herb papieski, w małym okienku u góry   symbol władzy papieskiej – klucze.                                          

W drugiej kwaterze tematyka Jezusa Chrystusa jako Odkupiciela. Człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa, życie chrześcijanina zaczyna się od chrztu. Sam Jezus przyjął chrzest z rąk Jana Chrzciciela. „A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jako gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: „ten jest mój Syn umiłowany, w którym mammy upodobanie” (Mt3.16), stąd symbol Duch Świętego promieniującego na cały świat stworzony, chrześcijan - symbol ryby (znak Jubileuszowy) i na naszą Ojczyznę. Dzieje naszej Ojczyzny nie można oddzielić od Chrystusa, stąd wkomponowany krzyż – znak naszej wiary chrześcijańskiej, oraz upamiętnienie 1050-lecia Chrztu Polski 966-2016.

Napisy: Encyklika Redemptor Hominis (Odkupiciel człowieka), Incarnationis misterium (Tajemnica wcielenia), Jan Paweł II.

Popiół - wymowny kaznodzieja

Od IV wieku Kościół przygotowuje się do Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pańskiego przez 40 dni pokuty i nawrócenia. Okres Wielkiego Postu rozpoczyna się Środą Popielcową.

Całą istotę Liturgii Środy Popielcowej wyrażają słowa, które wypowiada kapłan posypując głowy popiołem „Prochem jesteś i w proch się obrócisz”. Z prochu ziemi utworzone jest nasze ciało i do prochu powróci lub: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Starannie dobrane teksty wprowadzają nas w nastrój pokutny.. Zwyczaj posypanie głów jest „bardzo dawny, znany w starożytnym Egipcie, u Arabów i w Grecji. Posypywanie głowy popiołem wyraża żal ból serca. W liturgii Kościoła obrzęd ten spotykamy w VII w.. Wprowadził zaś go jako nakaz bł. Urban II w 1091 na synodzie w Benewencie” (Ks. Wincenty Zalewski - Rok kościelny).

W Popielec obowiązuje post ścisły (posiłek raz tylko do syta i dwa razy lekki)

„O rzuć prochu więcej, na warkocz, na czuprynę, w książeczki, na brodę…
Bo przecież od tej grudki - wiosna w drzwiach kościoła” (Ks. Jan Twardowski)

Konkurs biblijny „Jonasz”

Dnia 27 lutego 2017 roku w Szkole Podstawowej im. Obrońców Węgierskiej Górki w Węgierskiej Górce odbył się XX Międzynarodowy Ekumeniczny Konkurs Wiedzy Biblijnej „Jonasz 2016/2017- etap rejonowy. Uczestniczyli uczniowie z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Słotwinie: Bartosz Konior, Wiktoria Kowalska, Filip Śliwa, Weronika Tracz wraz z katechetą Ks. Mieczysławem.

W tegorocznej edycji uczniowie wykazywali się znajomością Ewangelii wg. Świętego Jana.

Celem Konkursu jest poznawanie Słowa Bożego, rozumienie tekstu biblijnego oraz zachęta, aby zgodnie z tym słowem żyć.

Plan adoracji

40-GODZINNE NABOŻEŃSTWO

NIEDZIELA - 12.02.2017
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Słotwiny -nad kościołem
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Dolna Słotwina
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Bugaja
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

NIEDZIELA - 19.02.2017
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Bugaja
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Dolna Słotwina
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Słotwiny -nad kościołem
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

NIEDZIELA - 26.02.2017
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Dolna Słotwina
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Słotwiny -nad kościołem
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Bugaja
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

Płaskorzeźba Świętego Floriana

W naszym kościele na chórze została umieszczona płaskorzeźba Św. Floriana. Św. Florian przedstawiony jest jako gaszący płonący dom oficer rzymski z naczyniem, w drugiej ręce trzyma chorągiew.

„Według żywotu z VIII w., Florian z Lauriacum urodził się ok. 250 roku w Zeiselmauer (Dolna Austria). W młodym wieku został dowódcą wojsk rzymskich, stacjonujących w Mantem, w pobliżu Krems (obecnie w północno-wschodniej Austrii). Podczas prześladowania chrześcijan przez Dioklecjana został aresztowany wraz z 40 żołnierzami i przymuszony do złożenia ofiary bogom. Wobec stanowczej odmowy wychłostano go i poddano torturom. Przywiedziono go do obozu rzymskiego w Lorch koło Wiednia. Namiestnik prowincji, Akwilin, starał się groźbami i obietnicami zmusić oficera rzymskiego do odstępstwa od wiary. Kiedy jednak te zawiodły, kazał go biczować, potem szarpać jego ciało żelaznymi hakami, wreszcie uwiązano kamień u jego szyi i zatopiono go w rzece Enns. Miało się to stać 4 maja 304 roku. Jego ciało odnalazła Waleria i ze czcią je pochowała. Nad jego grobem wystawiono z czasem klasztor i kościół benedyktynów, objęty potem przez kanoników laterańskich. Do dnia dzisiejszego St. Florian jest ośrodkiem życia religijnego w Górnej Austrii. Św. Florian jest patronem archidiecezji wiedeńskiej.
W roku 1184 na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego, syna Bolesława Krzywoustego, Kraków otrzymał znaczną część relikwii św. Floriana. W delegacji odbierającej relikwie miał się znajdować także bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski. Ku ich czci wystawiono w dzielnicy miasta, zwanej Kleparzem, okazałą świątynię. Kiedy w 1528 r. pożar strawił tę część Krakowa, ocalała jedynie ta świątynia. Odtąd zaczęto św. Floriana czcić w całej Polsce jako patrona podczas klęsk pożaru, powodzi i sztormów. Kraków jeszcze dzisiaj obchodzi pamiątkę św. Floriana jako święto. Florian jest patronem Austrii i Bolonii oraz Chorzowa; ponadto hutników, strażaków i kominiarzy, a także garncarzy i piekarzy. W Warszawie pod wezwaniem św. Floriana jest katedra warszawsko-praska.

W ikonografii św. Florian przedstawiany jest jako gaszący pożar oficer rzymski z naczyniem. Czasami jako książę. Bywa, że w ręku trzyma chorągiew. Jego atrybutami są: kamień młyński u szyi, kolczuga, krzyż, czerwony i biały krzyż, miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, tarcz”. (brewiarz-czytelnia).

Chcemy wpatrywać się w człowieka, który na wieść o tym, że zostali uwięzieni chrześcijanie, udał się, aby ich wspomagać i pocieszać i dał świadectwo o Chrystusie, składając dar z własnego życia. Taka postawa św. Floriana przypomina nam, że są wartości w życiu chrześcijańskim, które nie podlegają negocjacjom, za które w razie potrzeby, trzeba oddać nam życie.

Św. Florian jest czczony w Kościele jako patron strażaków, tych, którzy z narażeniem życia spieszą kiedy zagrożone jest zdrowie, życie i mienie człowieka.

Męczenniku, święty Florianie, od wieków czczony na polskiej ziemi, bądź i dziś naszym Patronem, Orędownikiem i Obrońcą przed Bogiem. Uproś nam u Boga żywą wiarę. Spraw, byśmy oparli się laicyzacji życia i wszędzie, słowem i czynami miłości, umieli mężnie tę wiarę wyznać. Ucz nas odwagi, byśmy bez obaw dawali świadectwo przynależności do Chrystusa i Jego Kościoła. Dodawaj nam siły, byśmy wiedli życie dobre i szlachetne. Pokazuj nam, co oznacza być świętym w codzienności i zwyczajności naszego życia. Mimo upływu czasu, pozostawaj dla nas dowodem, że świętość jest właściwym stanem człowieka. Pokazuj drogę, która pozwoli nam być szczęśliwymi i pełnymi pokoju.
Amen.