Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie wwww

Relacja ze spotkania opłatkowego

Na blogu "Lipowa i okolice" pojawiła się obszerna relacja ze spotkania opłatkowego seniorów.

Zachęcam do obejrzenia: https://lipowaiokolice.blogspot.com/2019/02/spotkanie-opatkowe-w-sotwinie.html

40-godzinne nabożeństwo

NIEDZIELA - 17.02.2019
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Słotwiny - nad kościołem
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Słotwiny - pod kościołem
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Bugaja
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

NIEDZIELA - 24.02.2019
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Bugaja
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Słotwiny- pod kościołem
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Słotwiny -nad kościołem
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

NIEDZIELA - 3.03.2019
Godz. 11.30 – 12.30 adorują mieszkańcy Słotwiny - pod kościołem
Godz. 12.30 – 13.30 adorują mieszkańcy Słotwiny - nad kościołem
Godz. 13.30 – 14.30 adorują mieszkańcy Bugaja
Godz. 14.30 – 15.30 adorują mieszkańcy Poddzielca
O godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

Nowy witraż w naszym kościele

Kolejny witraż  poświęcony jest  nauce   o odpustach – jest związany z Rokiem Jubileuszowym i z naszym kościołem.
Witraż symbolizuje otwartą Encyklikę  Jana Pawła II Dives in misericordia (O Bożym Miłosierdziu). Patronem jest Święty Rafał Kalinowski.

„Orędzie miłosierdzia Bożego zawsze było mi bliskie i drogie – wyznał Ojciec Święty Jan Paweł II w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie - Łagiewnikach w 1997 r. – zabrałem je ze sobą na Stolicę Piotrową i [ono] niejako kształtuje obraz tego pontyfikatu”.
Rys miłosierdzia widoczny był w całym Jego życiu. Zaowocował w historii Kościoła encykliką w całości poświęconą Bogu bogatemu w miłosierdzie Dives in misericordia i ustanowił w całym Kościele Święta Bożego Miłosierdzia oraz  przekazał orędzia Miłosierdzia na trzecie tysiąclecie wiary, zawierzając świat Bożemu Miłosierdziu w 2002 roku. Dzień jego śmierci i beatyfikacji w dniu Święta Miłosierdzia są znakiem i jakby pieczęcią dla kształtu jego pontyfikatu.
Na koniec, w ósmym rozdziale encykliki, Jan Paweł II wzywa Kościół do trwania na modlitwie: "W żadnym czasie, w żadnym okresie dziejów - a zwłaszcza w okresie tak przełomowym jak nasz - Kościół nie może zapomnieć o modlitwie, która jest wołaniem o miłosierdzie Boga wobec wielorakiego zła, jakie ciąży nad ludzkością i jakie jej zagraża. (...) Im bardziej świadomość ludzka, ulegając sekularyzacji, traci poczucie sensu samego słowa "miłosierdzie" - im bardziej, oddalając się od Boga, oddala się od tajemnicy miłosierdzia - tym bardziej Kościół ma prawo i obowiązek odwoływać się do Boga Miłosierdzia”.

Pierwsza kwatera okna zawiera - obraz  św. Rafał Kalinowski. Beatyfikacja odbyła się 22 czerwca 1983 roku w Krakowie natomiast Kanonizacja – 17 listopada 1991 roku w Rzymie. Wspomnienie liturgiczne przypada 20 listopada.
Od momentu święceń kapłańskich jego życie było poświęcone przede wszystkim pracy w konfesjonale i kierownictwu duchowemu.
„Rafał Kalinowski (imię chrzcielne - Józef) urodził się 1 września 1835 roku w Wilnie. Po maturze przez dwa lata studiował w instytucie Agronomicznym w Hory-Horkach, następnie w Mikołajewskiej Akademii Inżynierskiej w Petersburgu, wstępując równocześnie do rosyjskiego wojska. Gdy wybuchło powstanie styczniowe, poprosił o dymisję i przyjął nominację na naczelnika wydziału wojny w powstańczym Wydziale Wykonawczym Litwy. Aresztowany w marcu 1864 roku, został skazany na 10 lat katorgi w Usolu koło Irkucka. Po uwolnieniu przez trzy lata był wychowawcą księcia Augusta Czartoryskiego. W 1877 roku wstąpił do zakonu karmelitów bosych w Grazu w Austrii. W 1892 roku został fundatorem klasztoru w Wadowicach, przy którym powstało małe seminarium. Od momentu święceń kapłańskich jego życie było poświęcone przede wszystkim pracy w konfesjonale  kierownictwu duchowemu. Zmarł 15 listopada 1907 roku w Wadowicach. Sanktuarium św. Rafała znajduje się w Czernej. (NASI ŚWIĘCI - Rozważania o Polakach beatyfikowanych i kanonizowanych przez Jana Pawła II, red. W. Zagrodzki CSsR, Kraków 2009).

O łasce nawrócenia Św. Rafał pisze:  „Bóg w miłosierdziu swoim podźwignął mnie ze stanu niewiary właśnie wtedy, kiedy wkrótce miała nastąpić chwila próby i cierpienia, które bez wiary stają się albo drogą upadku, albo — co może jeszcze gorzej — pychy i wyrzutów [względem] Opatrzności. Dzisiaj, ogrzany uczuciem religijnym, w cierpieniu widzę pokutę za przeszłość, spokojnie patrzę w rzeczywistość i w przyszłości światłą upatruję nadzieję dla siebie, we wszelkim położeniu, w jakim spodoba się Opatrzności mnie doświadczyć”. W ten sposób charakteryzował swoją sytuację duchową św. Rafał na samym początku zesłania syberyjskiego. Odwołuje się do głębokiego przeżycia, jakim była dla niego spowiedź po dziesięciu latach przerwy w przystępowaniu do sakramentu pojednania. Przypisuje Bożemu Miłosierdziu łaskę nawrócenia. I pragnie swoim życiem wynagrodzić Bogu lata, w których wędrował po obrzeżach wiary. Postanawia czynić miłosierdzie, sam doznając jego niezgłębionych skutków. Staje się tym samym sługą tego największego i najważniejszego przymiotu Bożej natury”. (o. Bartłomiej Józef Kucharski OCD W służbie Bożego Miłosierdzia Św. Rafał Kalinowski OCD (str. Int.)

Witraż zawiera słowa: Zdobyty przez Chrystusa, słowa te JP II wypowiedziane podczas beatyfikacji Rafała Kalinowskiego oraz Szkaplerz karmelitański. Szkaplerz jest Szatą Maryi, jest znakiem pokuty i nawrócenia. W Wadowicach JPII przyjął szkaplerz, Tam chodził do spowiedzi.

W małym okienku witraża u góry Paliusz papieski „noszony jest wyłącznie jako element stroju liturgicznego, mający podkreślić funkcję i władzę metropolity w zgromadzeniu oraz jego łączność ze Stolicą Apostolską (str. Int.), oraz Pierścieniem Rybaka Jana Pawła II.

„Kościół karmelitów bosych w Wadowicach został ogłoszony 19 marca sanktuarium św. Józefa. Czczony w nim obraz świętego został przyozdobiony przez kard. Franciszka Macharskiego szczególnym wotum – Pierścieniem Rybaka Jana Pawła II. Papież wydał również z tej okazji specjalną bullę. W uroczystościach w wadowickim kościele karmelitów uczestniczyło ok. 1,5 tys. wiernych z kraju i zagranicy. Kard. Franciszek Macharski w homilii podkreślił, że papieski pierścień nie jest prezentem, ale „znakiem uznania, szczególnej miłości i związania Ojca Świętego z tą ziemią”, jest także znakiem przymierza zawartego przez Boga Ojca we chrzcie św., znakiem bycia wiernym do końca i całkowicie. Przyozdobienie pierścieniem obrazu św. Józefa jest radosną chwilą dla Kościoła krakowskiego i nie tylko – dodał kardynał.„Wdzięczny przybranemu Ojcu Jezusa Chrystusa za jego opiekę, inspirując się gestem mojego poprzednika bł. Jana XXIII, który w roku inauguracji Soboru Watykańskiego II podarował swój papieski pierścień dla przyozdobienia nim dłoni św. Józefa na obrazie czczonym w kolegiacie (kaliskiej – przyp. red.) ofiaruję w roku srebrnego jubileuszu mojego pontyfikatu pierścień papieski dla podobnego przyozdobienia obrazu Żywiciela Syna Bożego w wadowickim kościele karmelitańskim” – napisał w papieskiej bulli Jan Paweł II. (por. Tadeusz A. Janusz  Niedziela Ogólnopolska 14/2004.

W drugiej kwaterze okna napis napis: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt5,2) z Kazania na Górze Pana Jezusa, słowa zawarte są w Encyklice. Witraż zawiera napis: Cześć, miłość, wynagrodzenie Sercu Jezusowemu. „Początki Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa sięgają czasów Golgoty; tam, u stóp Ukrzyżowanego czuwali pierwsi trzej członkowie – Najświętsza Maryja Panna, św. Maria Magdalena i św. Jan. Na bazie objawień Pana Jezusa św. Małgorzacie Marii Alacoque w klasztorze w Paray-le-Monial we Francji, siostra Maria od Najświętszego Serca, z siostrzanego francuskiego klasztoru znajdującym się w mieście Bourg-en-Bressew – narysowała tarczę zegara, w środku której znajdowało się włócznią przebite Serce Jezusa; u góry rysunku umieściła słowa: cześć, miłość, wynagrodzenie, zaś u dołu: Straż Honorowa Najświętszego Serca. Tak powstało Arcybractwo i zegar Straży Honorowej, który od 1863 r. jest symbolem prowadzącym niezliczone rzesze z całego świata do Boga. Każdy z członków wstępujący do Arcybractwa wybiera jedną godzinę w ciągu dnia i przeżywa ją w zjednoczeniu z Eucharystycznym Sercem Jezusa, ofiarowuje swoje codzienne zajęcia w duchu miłości i wynagrodzenia za grzechy ludzi, zwłaszcza za niewdzięczność i zapomnienie wobec ogromu miłości najświętszego Serca Jezusowego”.(str. int. Bazylika Katedralna w Tarnowie)
Ściana pod chórem przy konfesjonale poświęcona św. Józefowi, znajduje się tam  płaskorzeźba św. Józefa z Jezusem. Adh. JPII. „Redemptoris Custos” (O św. Józefie).

Parafiada Zimowa

W VIII Parafiadzie Zimowej wzięło udział 79 osób.

Narty:

Przedszkole
I - Dominik Wandzel

Kl. I-III
I - Paweł Kubaczka
II - Michał Kurowski

Kl.IV-VIII
I – Martyna Jakóbiec
II - Miłosz Jakóbiec
III - Maria Konieczny

Sanki

Przedszkolaki
I - Dominik Wandzel
II - Wojciech Jakubiec
III - Klemens Damek

Kl.I-III
I - Małgorzata Pietraszko
II - Oliwier Semik
III - Dawid Dobija

Kl.IV-VIII
I - Bartosz Konior
II - Maksymilian Ćwikła
III - Anita Jasek

Sanki - Dorośli
I - Sylwia Jasek
II - Aleksandra Jakubiec
III - Sylwia Konior

Zjazd „na byle czym”

I - Tymoteusz Bogol
II - Katarzyna Dobija
III - Szymon Jakóbiec
III - Lena Kastelik

Kl.I-III
I - Michał Kurowski
II - Patrycja Capanda
III - Adam Bułka

Kl.IV-VIII
I - Piotr Jakobiec
II - Piotr Jakubiec
III - Wiktoria Bobija

Dorośli
I - Jan Binda
II - Fabian Bogol
III - Anna Semik

FOTORELACJA:

Relacja z Festiwalu Kolęd i Pastorałek

Na blogu "Lipowa i okolice" ukazała się relacja z XIV Festiwalu Kolęd i Pastorałek.

Wyrazy wdzięczności dla prowadzących blog za uczestnictwo w wydarzeniu i piękne zdjęcia.

Relacja dostępna jest tutaj: https://lipowaiokolice.blogspot.com/2019/01/xiv-festiwal-koled-i-pastoraek-w.html

VIII Zimowa Parafiada

Dzień Seniora

W sobotę 12 stycznia 2019 roku odbył się opłatek Seniorów. O godz. 14.00 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie odbyła się uroczysta Msza św. w intencji ludzi starszych, samotnych, emerytów i rencistów. Po Mszy św. w Domu Strażaka odbył się opłatek dla tych osób z całej Parafii: Słotwiny i Lipowej Bugaj i Poddzielec.

Spotkanie w OSP w Słotwinie rozpoczęło się Jasełkami przygotowanymi przez uczniów klasy VIII Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Słotwinie. Następnie nadszedł czas na życzenia, łamanie się opłatkiem, rozmowę, wspólne kolędowanie i poczęstunek .

Audiencja generalna Papieża Franciszek 11 marca 2015 - fragmenty

Poeci modlitwy

„W dzisiejszej katechezie kontynuujemy refleksje o dziadkach, rozważając wartość i znaczenie ich roli w rodzinie (… ) to prawda, że społeczeństwo ma skłonność do odrzucania nas, ale Pan na pewno nie. Pan nas nie odrzuca nigdy. On nas wzywa, byśmy Go naśladowali w każdym okresie naszego życia, i również starość ma w sobie łaskę i misję, prawdziwe powołanie od Pana. Starość jest powołaniem…

«Obchodzimy 50-lecie ślubu, obchodzimy 60-lecie ślubu». Ważne jest pokazywanie tego młodym, którzy szybko się męczą; ważne jest świadectwo wierności osób starszych(…) Ewangelia wychodzi nam naprzeciw z pięknym obrazem, wzruszającym i pokrzepiającym. Jest to obraz Symeona i Anny, o których mówi ewangelia dzieciństwa Jezusa, spisana przez św. Łukasza. Byli z pewnością w podeszłym wieku «starzec» Symeon i «prorokini» Anna, która miała 84 lata. Ta kobieta nie kryła swojego wieku. Ewangelia mówi, że czekali na przyjście Boga codziennie, z wielką wiernością, od wielu lat. Bardzo chcieli doczekać tego dnia, dostrzec jego znaki, wyczuć początek. Być może byli też trochę pogodzeni z tym, że umrą nie doczekawszy tego: to długie oczekiwanie nadal jednak wypełniało całe ich życie, nie mieli zajęć ważniejszych od tego: oczekiwania na Pana i modlitwy. Tak więc kiedy Maryja z Józefem dotarli do świątyni, by wypełnić postanowienia Prawa, Symeon i Anna natychmiast zareagowali, pod natchnieniem Ducha Świętego (por. Łk 2, 27). Ciężar wieku i oczekiwania znikł w jednej chwili. Rozpoznali Dzieciątko i odkryli nową siłę do nowego zadania: dziękowania za ten Znak Boga i dawania o Nim świadectwa. Symeon zaimprowizował piękny hymn radości (por. Łk 2, 29-32) — był w tym momencie poetą — a Anna stała się pierwszą głosicielką Jezusa: «mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem» (Łk 2, 38).

Drodzy dziadkowie, drogie osoby starsze, idźmy w ślady tych nadzwyczajnych starców! Stawajmy się i my po trosze poetami modlitwy: zasmakujmy w szukaniu naszych słów, przyswajajmy sobie te, których nas uczy Słowo Boże. Modlitwa dziadków i osób starszych to wielki dar dla Kościoła! Modlitwa osób starszych i dziadków jest darem dla Kościoła, jest bogactwem! Jest też wielkim zastrzykiem mądrości dla całej społeczności ludzkiej: przede wszystkim dla tej, która jest zbyt zabiegana, zbyt zajęta, zbyt roztargniona. Ktoś musi jednak opiewać, również za nich, opiewać znaki Boga, głosić znaki Boga, modlić się za nich! Spójrzmy na Benedykta XVI, który postanowił spędzić na modlitwie i słuchaniu Boga ostatni okres swojego życia! To jest piękne! Wielki wierzący z ubiegłego wieku, prawosławny, Olivier Clément powiedział: «Cywilizacja, w której ludzie się nie modlą, jest cywilizacją, w której starość nie ma już sensu. I to jest przerażające, potrzebujemy przede wszystkim osób starszych, które się modlą, bo starość po to jest nam dana». Potrzebujemy osób starszych, które się modlą, bo starość jest nam dana właśnie po to. Piękną rzeczą jest modlitwa osób starszych.

Możemy dziękować Panu za otrzymane dobrodziejstwa i wypełnić otchłań niewdzięczności, która Go otacza. Możemy wstawiać się za oczekiwaniami młodych pokoleń i ocalać godność pamięci i poświęceń pokoleń minionych. Możemy przypominać młodym ambitnym, że życie bez miłości jest życiem jałowym. Możemy mówić młodym zastraszonym, że lęk przed przyszłością można przezwyciężyć. Możemy nauczyć młodych zbyt zakochanych w samych sobie, że jest więcej radości w dawaniu niż w przyjmowaniu. Dziadkowie i babcie tworzą stały «chór» wielkiego duchowego sanktuarium, gdzie modlitwa błagalna i pieśń chwały wspierają wspólnotę, która pracuje i walczy na polu życia.

Modlitwa, na koniec, nieustannie oczyszcza serce. Chwalenie i błaganie Boga zapobiegają twardnieniu serca pod wpływem urazu i egoizmu.

FOTORELACJA:

Festiwal Kolęd i Pastorałek

6 stycznia w dzień Trzech Króli w naszej parafii odbył się już XIII Festiwal Kolęd i Pastorałek. W tym roku wzięło w nim udział 19 uczestników. Podzieleni zostali na następujące kategorie: soliści młodsi, czyli dzieci od przedszkola do drugiej klasy, soliści starsi, czyli dzieci klasy trzeciej, czwartej oraz piątej, duety i tria oraz grupy kolędnicze. Podczas tegorocznego festiwalu towarzyszyła nam postać błogosławionej Anieli Salawy, której witraż niedawno został zamontowany w naszym kościele oraz list do dzieci św. Jana Pawła II. Wszystkim występom przysłuchiwało się jury, w którego skład wchodziły: Pani Maria Binda-Sapeta, Pani Maria Wandzel oraz Pani Sabina Widomska. Festiwal Kolęd i Pastorałek rozpoczęły przedszkolaki z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Słotwinie. Następnie mieliśmy okazję wysłuchać śpiewu dzieci z Kapeli Góralskiej „Mały Ondraszek” ze Szczyrku. Po zakończeniu konkursu gościliśmy kolędników z Pierśćca, którzy przyjechali do nas z naszym rodakiem księdzem Krzysztofem Wilkiem. Kolejną z grup kolędniczych była jak co roku rodzina Wronów i Traczów, następnie słuchaliśmy występu Koła Gospodyń Wiejskich ze Słotwiny oraz „Kolędników od kaplicy”. Dla wszystkich uczestników przygotowane były upominki.

Wyniki konkursu:

Soliści młodsi:
I. Magdalena Socha
II. Marysia Matuszek
III. Paulina Matuszek ex aequo Iga Jakubiec

Soliści starsi:
I. Filip Śliwa ex aequo Julia Ćwikła
II. Oliwier Semik ex aequo Julia Kowalska

Duety i tria:
Wyróżnienie specjalne: Martyna Sadlik i Agnieszka Mrowiec
I. Zosia i Kacper Bojdys ex aequo  Małgosia i Karol Pietraszko
II. Julia i Zuzanna Wolny
III. Nadia Konior, Zuzanna Wieczorek i Patrycja Waluś

FOTORELACJA:

Koncert Chóru "Ave Maria"

W uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia 2019 roku gościliśmy w naszej Parafii Chór „Ave Maria”. Chór powstał w styczniu 2000r. przy Parafii Wniebowzięcia NMP w Bestwinie. Ideą powstania były obchody 900-lecia istnienia bestwińskiej parafii. Dyrygentem jest doświadczony chórmistrz Pan mgr Marian Lubicki. Chór występuje głównie podczas uroczystości kościelnych, patriotycznych i okolicznościowych w kraju i zagranicą. Dziękujemy za ubogacenie swoim śpiewem Liturgii Eucharystycznej i za uroczysty koncert po Mszy Świętej.

Chór wykonał między innymi.: Gdy się Chrystus rodzi , Zaśnij Dziecino, Dzisiaj w Betlejem, Dziecino słodka, Gdy śliczna Panna, Oj maluśki, maluśki, Tryumfy Króla Niebieskiego, Mędrcy świata, Bóg się rodzi, Cicho na Ziemi oraz dla uczczenia 100-lecia odzyskania Niepodległości: Białe róże, O mój rozmarynie, Piechota, Marsz pierwszej brygady.

Nowy witraż

Cieszymy się nowym witrażem. Jest poświęcony dzieciom. Symbolizuje on otwarty „List do dzieci” - Jana Pawła II, napisany w Roku Rodziny. Watykan, 13 grudnia 1994 r.
Patronem jest błogosławiona Aniela Salawa.

Pierwsza kwatera okna zawiera podobiznę bł. Anieli Salawa z podpisem bł. Aniela Salawa.

Bł. Aniela Salawa 1881-1922 Wrażliwość na Ducha Świętego. Beatyfikacja 13 sierpnia 1991 roku w Krakowie. Wspomnienie liturgiczne 9 września.

„Aniela Salawa urodziła się 9 września 1881 roku w ubogiej wielodzietnej rodzinie. Była najmłodsza z dziesięciorga dzieci Bartłomieja i Ewy Salawów we wsi Siepraw koło Myślenic. Rodzina Anieli była głęboko religijna. Znana była w jej domu praktyka wspólnej modlitwy rodzinnej oraz głośnego czytania książek i czasopism religijnych. Ukończyła zaledwie dwie klasy szkoły elementarnej, gdyż musiał pomagać w gospodarstwie rolnym. Jesienią 1887 udała się do Krakowa, gdzie podjęła pracę jako służąca , złożyła ślub do zgodnej czystości, poświęcała się bliźnim, niosła pomoc służącym, przystąpiła do Stowarzyszenia Sług Katolickich Św. Zyty i trzeciego zakonu św. Franciszka. W czasie I wojny Światowej, pomimo pogarszającego się stanu zdrowia (choroba płuc i żołądka) pomagała w krakowskich szpitalach rannym żołnierzom, a także jeńcom wojennym. Ostatnie pięć lat życia spędziła w nędzy, z pogodą ducha dźwigając krzyż choroby. Zmarła samotnie 1922 roku (Por. Nasi święci, Redakcja Wojciech Zagrodzki CSsR, Homo Dei, 2009)

Z homilii Jana Pawła II podczas uroczystości beatyfikacji:

„Ta córka ludu polskiego(…) znaczną część swego życia związała z Krakowem. To miasto było środowiskiem jej pracy, jej cierpienia, jej dojrzewania do świętości.(…) Okazywała niezwykłą wrażliwość na działanie Ducha Świętego. Świadczą o tym zapiski, jakie po niej pozostały,(…)„Nie zasmucajcie Ducha Świętego! „. Powtarzamy te słowa z Jadwigą, królową Polski, „matką narodów”. I powtarzamy je z Anielą Salawą, błogosławioną. Niech się zjednoczą w naszej świadomości te dwie kobiece postaci: królowa i służąca!. Czyż całe dzieje świętości chrześcijańskiej, duchowości budowanej na ewangelicznym wzorze, nie wyrażają się w tym prostym zdaniu: „Służyć Bogu - to znaczy królować!. Tę samą prawdę wyraża życie królowej i życie prostej służącej”

Stąd też na witrażu mamy słowa, które wypowiedział Jan Paweł II w czasie jej beatyfikacji: Służyć Bogu - to znaczy królować! Bł. Aniela była służącą wykonywała proste posługi stąd na tacy dzban z wodą, owoce, poniżej miotła. Złożyła ślub czystości stąd kwiat-lilia symbol czystości zwieńczenie małego okna u góry.

W drugiej kwaterze okna mamy napis: Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego (Ef 4.30). Błogosławiona Aniela Salawa była wrażliwa na działanie Ducha Świętego, na Jego dary i realizowała na co dzień owoce Ducha Świętego: miłość, radość, pokój, cierpliwość, łaskawość, dobroć, uprzejmość, cichość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość. czystość.

Jakże się to ściśle wiąże z ogólnopolskim programem duszpasterskim na rok 2019 „W mocy Bożego Ducha”, i z tegorocznymi Roratami, kiedy w Kościele mówiliśmy o Trzeciej Osobie Boskiej o Duchu Świętym.

Papież zwrócił się do dzieci cytując słowa psalmu: Chwalcie Imię Pana! (PS.113). Te słowa Psalmy były treścią rozważań Papieża „Liście do dzieci”. Chwalić to znaczy iść w życiu za głosem swego powołania, stąd też na witrażu znalazły się te słowa. Papież pisał w tym Liście:

„Jak ważne jest dziecko w oczach Pana Jezusa! Można by wręcz powiedzieć, że Ewangelia jest głęboko przeniknięta prawdą o dziecku. Można by ją nawet w całości odczytywać jako „Ewangelię dziecka”. Dlatego też w witrażu Księga z napisem: „Ewangelia dziecka” i to co jest ważne w życiu dziecka: I Komunia - Eucharystia, świeca, wianek u góry

Fragmenty Listu Świętego Jana Pawła II do dzieci:

„Pozwólcie, drodzy chłopcy i dziewczęta, że na zakończenie tego Listu przypomnę słowa Psalmu, które mnie zawsze wzruszały: Laudate pueri Dominum! Chwalcie, o dziatki, chwalcie imię Pana. Niech imię Pańskie będzie błogosławione odtąd i aż na wieki! (…)Chwalcie imię Pana!

„A ponieważ człowiek winien chwalić Boga przede wszystkim własnym życiem, nie zapominajcie o tym, co dwunastoletni Jezus powiedział swojej Matce i Józefowi w Świątyni jerozolimskiej: „Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2,49). Człowiek chwali Boga przez to, że idzie w życiu za głosem swego powołania. Pan Bóg powołuje każdego człowieka, a Jego głos daje o sobie znać już w duszy dziecka: powołuje do życia w małżeństwie czy też do kapłaństwa; powołuje do życia zakonnego, a może do pracy na misjach... Kto wie? Módlcie się, drodzy chłopcy i dziewczęta, abyście rozpoznali, jakie jest wasze powołanie, i abyście mogli później iść wielkodusznie za jego głosem.(…)(…)Bóg was miłuje, drogie dzieci! I to właśnie pragnę wam powiedzieć na zakończenie Roku Rodziny i na te Święta Bożego Narodzenia, które w sposób szczególny są waszymi świętami.”

Podnieś rączkę Boże Dziecię i błogosław swoim małym przyjaciołom, błogosław wszystkim dzieciom w na całej ziemi! Jan Paweł II.