Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie wwww

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Na bocznej ścianie naszego kościoła umieszczona jest płaskorzeźba Świętej Małgorzaty Marii Alacoque, trzymającą na kartce papieru obraz Serca Pana Jezusa, z krzyżem w płomieniach, otoczone koroną cierniową. Jezus ukazał jej tajemnicę swego Serca i polecił by ustanowiono specjalne święto ku czci Jego Serca w piątek po oktawie Bożego Ciała.

Uroczystość odpustowa w naszej Parafii i kościele w tym roku zbiegła się z zakończeniem roku szkolnego i katechetycznego.

Z okazji stulecia poświęcenia ludzkości Najświętszemu Sercu Pana Jezusa Św. Jana Pawła II skierował w 1999 r. do ordynariusza Lyonu takie slowa:

"Wzywam wszystkich wiernych, aby nadal gorliwie pielęgnowali kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, przystosowując go do naszych czasów, ażeby dzięki temu mogli nieustannie czerpać z jego niezgłębionych bogactw i umieli z radością na nie odpowiadać, miłując Boga i braci, znajdując pokój, wchodząc na drogę pojednania i umacniając swą nadzieję, że kiedyś będą żyć pełnią Boga we wspólnocie ze wszystkimi świętymi (por. Litania do Najśw. Serca Pana Jezusa)" .

Witraż - uświęcające zadanie Kościoła - Eucharystia

Witraż symbolizuje otwartą encyklikę Świętego Jan Paweł II „Ecclesia de Eucharistia” (Eucharystia w życiu Kościoła), którą Jan Paweł II wydał w 2003 roku jako ostatnią spośród czternastu. We wprowadzeniu do Encykliki napisał: „Chrystus umarł za nas i wrócił do Ojca dopiero wtedy, gdy ustanowił Eucharystię”. W dokumencie Papież przypomniał między innymi, że: „Kościół żyje dzięki Eucharystii”, „W Eucharystii w sposób szczególny spełnia się obietnica Chrystusa, że będzie z nami obecny po wszystkie dni”, „Eucharystia uobecnia mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa”, „Chrystus w Komunii św. udziela nam samego siebie” „Dary, które przynosi, uprzedzająco zapoczątkowują i gwarantują życie wieczne”, „Jednocześnie jesteśmy wezwani, aby ofiarnie wraz z Nim żyć miłością”.

I kwatera przedstawia:
Wizerunek - Św. Urszula Ledóchowska. Ur.17 kwietnia 1865 roku w Austrii. Mając 21 lat wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie.
W 1920 roku Kościół zatwierdził nową gałąź urszulanek - urszulanki Serca Jezusa Konającego, wskazując im jako cel szerzenie królestwa Serca Jezusowego na ziemi przez wychowanie i nauczanie dzieci i młodzieży, służbę najbardziej potrzebującym i inne formy ewangelizacji, umiłowanie modlitwy.
Przeszczepiła do Polski Krucjatę Eucharystyczną dla dzieci. Wpatrywała się w oblicze Chrystusa i jednoczyła się z Chrystusem konającym na Krzyżu „..(...) czerpała natchnienie i siły do wielkiego dzieła apostolstwa z umiłowania Eucharystii. Pisała: „Mam miłować bliźnich, jak Jezus mnie umiłował. Bierzcie i jedźcie me siły, bo one są do waszej dyspozycji. Bierzcie i jedźcie moje zdolności, moją umiejętność (...), me serce - niech swoją miłością rozgrzewa i rozjaśnia życie wasze (...) Bierzcie i jedźcie mój czas - niech on będzie do waszej dyspozycji. (Nasi święci - Rozważania o Polakach beatyfikowanych i kanonizowanych przez JPII)
Wyniesiona na ołtarze przez JPII 2003 roku
- Na witrażu - św. Urszula Ledóchowska przedstawiana jest w szarym zakonnym habicie z ulubionymi kwiatami - słonecznikami. Kwiatów jest pięć, co symbolizuje pięć tajemnic różańca. Często powtarzała:
„Bądźcie słonecznikami rozsiewającymi naokoło promyki ciepła, światła i Bożego szczęścia” - św. Urszula
Jej ulubioną modlitwą był różaniec. Urszula starała się ze swego życia zrobić różaniec; a nicią, na którą nawlekała swoje dni ziemskiego pielgrzymowania, była wola Boża. Uczyła się każdego dnia rozpoznawać tę nić przewodnią swego życia podczas modlitwy różańcowej.
Stąd też u góry różaniec i Jej słowa: „Życie moje ma być różańcem wprowadzonym w czyn”. Różaniec winien stać się dla nas zachętą do odmawiania różańca, tworzenia Róż Różańcowych i czerpania sił z kontemplacji życia Jezusa i Jego Matki. Jak ważne to jest świadczy o tym, że Jan Paweł II ustanowił Tajemnice Światła, wśród których jest jedna tajemnica Ustanowienie Eucharystii.

II kwatera

Przedstawia to co kontemplują urszulanki Serca Jezusa Konającego moment ostatnich chwil z życia Odkupiciela: Krzyż, Hostia - obecność Chrystusa pod postacią Chleba, kielich wypełniony Krwią. Chrystus oddał swoje życie na krzyżu aby nas zbawić, obdarzyć jednością.
O czym przypomniał nam Ojciec św. w encyklice
Eucharystia służy całemu odkupionemu stworzeniu”, ”wszystkim ludziom”. „Domaga się ducha braterskiej jedności” „ wśród katolików” „ i w całym Kościele”. Stąd też zostały umieszczone słowa z tego dokumentu:
„Eucharystia tworzy komunię i wychowuje do komunii”.
U góry witraża monstrancja z Hostią to zachęta do adoracji Najświętszej Eucharystii, kontemplacji męki i śmierci i konania Jezusa oraz trwania przy Chrystusie obecnym w Eucharystii czego dał przykład i świadectwo wiary św. Jan Paweł II i Św. Urszula Ledóchowska.

Witraż został umieszczony przy witrażu poświęconym Kapłanom.

W encyklice Papież pisał: „Jeżeli Eucharystia stanowi źródło i szczyt życia Kościoła… Eucharystia «jest główną i centralną racją bytu sakramentu Kapłaństwa, który definitywnie począł się w momencie ustanowienia Eucharystii i wraz z nią»

„Z centralnego miejsca Eucharystii w życiu i posłudze kapłanów wynika także jej pierwszorzędna rola w duszpasterstwie powołań kapłańskich".

Na ramie okna jest napis: Róże Różańcowe Św. Urszuli Ledóchowskiej, Św. Faustyny i Róża Rodzin Św. Teresy oraz Rodziny Caputów, Traczów i Wronów. Bardzo dziękuję za wsparcie finansowe.

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

W prezbiterium naszego kościoła wyryte są słowa: SŁOWO STAŁO SIĘ CIAŁEM. To Ciało przyjęło postać Chleba. To wielka tajemnica wiary naszej wiary. Wielu teologów próbowało ją zgłębić, że trudno świadczy choćby pieśń św. Tomasza z Akwinu:

1. Sław języku tajemnicę
Ciała i Najdroższej Krwi
którą jako łask krynicę
wylał w czasie ziemskich dni
Ten co matkę miał dziewicę
Król narodów godzien czci.

2. Z panny czystej narodzony
posłan zbawić ludzki ród
gdy po świecie na wsze strony
ziarno Słowa rzucił w lud
wtedy cudem niezgłębionym
zamknął swej pielgrzymki trud.

3. W noc ostatnią przy wieczerzy
z tymi których braćmi zwał
pełniąc wszystko jak należy
czego przepis prawny chciał
Sam dwunastu się powierzył
i za pokarm z rąk Swych dał

4. Słowem więc Wcielone Słowo
chleb zamienia w Ciało swe
wino Krwią jest Chrystusową
darmo wzrok to widzieć chce
tylko wiara Bożą mowa
pewność o tym w serca śle

5. Przed tak wielkim Sakramentem
upadajmy wszyscy wraz
niech przed Nowym Testamentem
starych praw ustąpi czas
co dla zmysłów niepojęte
niech dopełni wiara w nas

6. Bogu Ojcu i Synowi
od po wszystkie nieśmy dni
niech podaje wiek wiekowi
hymn tryumfu dzięki czci
a równemu Im Duchowi niechaj
wieczna chwała brzmi. Amen.

W roku Świętego Brata Alberta niech towarzyszą nam myśli i zachęta: „Patrzę na Jezusa w Jego Eucharystii. Czy jego miłość obmyśliła coś jeszcze piękniejszego? Skoro jest Chlebem i my bądźmy chlebem. Skąpy jest ten, kto nie jest jak On."

FOTORELACJA:

Witraż – uświęcające zadanie kościoła - Bierzmowanie

Witraż symbolizuje otwartą encyklikę Jana Pawła II „Dominum et vivificantem” (Pan i Ożywiciel) – O Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata.

I kwatera okna

• u góry - Herb Prymasa:
  Pole tarczy herbowej zostało podzielone w rosochę. W górnej części pola znalazła się ikona Matki Bożej. Wśród zapisków Wyszyńskiego pod datą 3 lutego 1946 r., a więc w dzień po ingresie do katedry gnieźnieńskiej znajdujemy takie zdanie: Wszystkie sprawy dnia dzisiejszego oddaję w ręce Maryi Najczystszej, której Jasnogórskie Oblicze pragnę nadal nieść w mojej biskupiej pieczęci. Niech Królowa Polski pomaga w prymasowskim herbie. Wielką dla mnie pociechą będzie ta obecność Maryi Jasnogórskiej na wszystkich drogach mojej pracy. W dwóch dolnych częściach herbu umieszczone są symbole kapituły gnieźnieńskiej - trzy lilie (prawa strona heraldyczna) i głowa św. Jan Chrzciciela na misie - patrona archikatedry warszawskiej (lewa strona heraldyczna). krzyż dwuramienny. Hasło prymasowskiego posługiwania Soli Deo – Bogu Samemu (1 do Tm 1,17) (por. Niedziela 40/2001- edycja włocławska)
• obraz i napis: Prymas Polski - Kardynał Stefan Wyszyński

II kwatera

• Napis: „Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza” (J7,38)
  Pojawia się w Encyklice i zaczerpnięty jest z Ewangelii św. Jana. Słowa, które wypowiedział Jezus. Ewangelista dodaje: „A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (J7,39). Nikodem: narodzić się z wody i Ducha (J 3,5)
• Symbol Ducha Świętego – gołębica.
  Duch Święty na tle wód z napisami siedmiu darów: mądrość, rozum, męstwo, umiejętność, rada, pobożność, bojaźń Boża
• Napis: Dominum et vivificantem Jan Paweł II

Myśli… W każdą niedzielę wyznajemy wiarę w "Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela". Duch Święty jest Panem, równy Bogu Ojcu i Synowi, który umacnia, oczyszcza, ożywia. Duch Święty umacnia chrześcijanina aby swoją wiarę mężnie wyznawał, bronił i według niej żył.
Prymas Tysiąclecia - Obrońca Narodu, rodziny, życia, zaufał Maryi „Wszystko postawiłem na Maryję, związany ze Szkołą Podstawową w Słotwinie – na sztandarze słowa: „Mu­sicie ducha har­to­wać, aby móc jak orły prze­laty­wać w przyszłość Oj­czyz­ny!".
Przygotowywał do Jubileuszu 1000-lecia Chrztu Polski.
Wielka Nowenna Tysiąclecia - Prymas rozpoczął 3 maja 1957 roku na Jasnej Górze
Program Nowenny:
Rok I - Wierność Bogu Krzyżowi, Ewangelii i jego pasterzom
Rok II - Naród wierny łasce
Rok III - Życie jest światłością ludzi
Rok IV - Małżeństwo - sakrament wielki w Kościele
Rok V - Rodzina Bogiem silna
Rok VI - Młodzież wierna Chrystusowi
Rok VII - Abyście się społecznie miłowali
Rok VIII - Nowy człowiek w Chrystusie
Rok IX - Weź w opiekę Naród cały
Milenijne obchody Chrztu Polski - 1966 roku - Akt oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi w obecności ks. kard. Karola Wojtyły.
„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi" Słowa wypowiedziane przez Ojca Świętego podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 roku.

Tajemnica powołania

„To było nagłe jak olśnienie
Po którym radość szła i pewność
I światło jak wewnętrzny spokój
Innym namowom nieuległym

Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem
Słowo stało się Ciałem
I nikt sam sobie nie bierze godności
Pan powołuje z wysokości”

J. Cygan

Pierwszy Czwartek miesiąca to szczególny dla mnie czas - zawsze. To dzień, kiedy cały Kościół szczególnie łączy modlitwa w intencji powołanych i wybranych do służby kapłańskiej i życia zakonnego. Pozwólcie, że podzielę z wami kilkoma myślami.

Nie jest prawdą, że Bóg wybiera sobie ludzi idealnych, którzy nie potrzebują już niczego ani nikogo. Wręcz przeciwnie - powołanie odkrywa się w rodzinie i środowisku. To właśnie tam ono dojrzewa i tam człowiek podejmuje decyzję. Kiedy myślę o moim powołaniu od razu mam przed oczami moją babcię, z którą modlitwa miała „to coś”, specyficzny wymiar sacrum - bliskości Boga. W rodzinach zazwyczaj tak bywa, że dziadkowie są dla wnuków przykładem modlitwy, tej najprostszej, bo domowej.

Wreszcie człowiek uświadamia sobie, że to jest jego droga - być nie dla siebie, ale dla innych. Czy ma wątpliwości? Oczywiście! Przecież właśnie wtedy zaczynamy dostrzegać rzeczy, których nam brakuje. Wiele jest momentów w seminarium, kiedy człowiek zaczyna się wahać: Czy dam radę? Przecież zdaje się, że cały świat jest przeciwko mnie, że mnie nienawidzą, nie chcą, że dla świata każdy ksiądz jest (tu każdy może sobie wstawić dowolne, często słyszane w mediach określenie)… Właśnie wtedy najważniejsze, co można ofiarować człowiekowi to wsparcie i modlitwa. Właśnie wtedy człowiek uświadamia sobie, że stoi za nim tłum ludzi (rodzina, parafianie, kapłani, znajomi itd.), którzy są i którzy się nieustannie modlą!

Musimy mieć świadomość, że gdybyśmy byli doskonali to nikogo byśmy nie potrzebowali. Ale Bóg wybiera sobie ułomnych ludzi, którym trzęsą się nogi, gdy mają publicznie przemawiać, którym drży głos, gdy mają głosić Jego Ewangelię, którym trzęsą się ręce, kiedy biorą w nie Jego Najświętsze Ciało… Mocnym wydarzeniem dla mnie była spowiedź generalna przed sakramentem święceń. Kiedy spojrzałem mimochodem na kartkę z zapisanymi na niej grzechami, pomyślałem: „Panie Boże, Ty to chyba jesteś szalony, że kogoś takiego wybrałeś, żeby Ciebie reprezentował wśród ludzi!”. I wtedy z pomocą przyszły mi słowa z Ewangelii: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał” (J 15,16). Bóg nie wybiera ludzi doskonałych, ale udoskonala wybranych. Z momentem święceń diakonatu to wszystko nie znika. Zostaje. Dlatego wciąż mam świadomość, że sam nie dam rady. Dlatego tak ważna jest codzienna modlitwa za papieża, biskupów, kapłanów i diakonów (jak np. Apostolat Margaretka, tzw. Adopcja duchowa czy inne inicjatywy)!

Powołanie rodzi się w rodzinie, dojrzewa w parafii i trwa dzięki łasce modlitwy. Dlatego takie będą powołania, jakie nasze rodziny, parafie i nasza modlitwa.

Wspominając niedawne święcenia diakonatu za wszystko, co było złem z mojej strony, przepraszam. Za waszą obecność i modlitwę dziękuję. I proszę - módlcie się za powołanych!

dk. Sławomir Pietraszko

Nie lękajcie się…

„Nie lękajcie się otworzyć waszych dusz na powołanie Chrystusa Pana” - to słowa zaczerpnięte z Adhortacja apostolskiej Pastores dabo vobis Jana Pawła II, a umieszczone w witrażu poświęconym kapłanom w naszym kościele. W I czwartek miesiąca modlimy się za Kościół apostolski, który jest hierarchiczny. Najważniejszy w Kościele jest lud Boży a służebną rolę w tym co dotyczy zbawienia, spełniają biskupi, prezbiterzy-kapłani i diakonii. Modlitwą ogarniamy także Księży rodaków, diakona Sławomira, siostrę zakonną Anciilę, a także wypraszamy łaskę powołania do kapłaństwa i życia zakonnego z naszej wspólnoty przyzywając wstawiennictwa bł. Ks. Jerzego Popiełuszki.

Pielgrzymi Jasnej Góry

Jak co roku tym razem z 20/21 maja 2017 r. udaliśmy się na nocne czuwanie na Jasną Górę w Częstochowie. Przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej około 400 pielgrzymów podjęło nocne czuwanie. W tym roku przypada 300 lat koronacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Pielgrzymi udający się do Czarnej Madonny zatrzymali się wcześniej w sanktuarium Świętego Ojca Pio - Przeprośna Górka gdzie uczestniczyli w konferencji w dolnej kaplicy z możliwością ucałowania relikwii oraz w Drodze Krzyżowej.

„Ta która przemawiała pieśnią na ustach praojców, przemówiła w swoim czasie Wizerunkiem, poprzez który wyraziła się Jej macierzyńska obecność w życiu Kościoła i Ojczyzny” – Ojciec Święty Jan Paweł II.

Droga Światła

W okresie wielkanocnym w naszej Parafii odprawiamy nabożeństwo Drogi Światła. To wielkanocne nabożeństwo, wzorowane jest na Drodze Krzyżowej. Polega ono na przeżywaniu 14 spotkań Chrystusa Zmartwychwstałego z uczniami i służy przeżywaniu tajemnic paschalnych.

Biały Tydzień

Słowo „Eucharystia” znaczy „Dziękczynienie”.

Biały tydzień to czas wdzięczności Panu Bogu, rodzicom i opiekunom, księżom, katechetom i nauczycielom. To dzień modlitw za misje, dzień czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i oddania się w opiekę Matce Bożej.

W ramach dziękczynienia w 100. rocznicę objawień Fatimskich pielgrzymowaliśmy do sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem, gdzie uczestniczyliśmy we Mszy św. W programie znalazł się także Pęksowy Brzyzek, kościół Świętej Rodziny, Świętego Krzyża, kaplica p. w. NSPJ Jaszczurówka oraz sanktuarium w Ludźmierzu.

I Komunia Święta

14 maja 2017 roku dzieci z III klasy Szkoły Podstawowej przystąpiły po raz pierwszy do Komunii Świętej i w pełni uczestniczyły we Mszy św.

Towarzyszyły nam myśli z Ewangelii św. Jana: „Ja Jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przez Mnie”, oraz hasło Roku duszpasterskiego „Idźcie i głoście”.

Uroczystość zbiegła się z 100.rocznicą objawień Fatimskich, stąd też dekoracja nawiązywała do spotkań anioła z dziećmi przed 100 lat, który przygotowywał dzieci Łucję, Hiacentę i Franciszka do spotkania z Jezusem w Komunii Św. i ukochania obecności Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

ZDJĘCIA: